تاب آوری بخش اورژانس بیمارستان ها در حوادث وبلایا غیر مترقبه

زمینه وهدف: بر اساس تعریف بخش استراتژی بین المللی کاهش خطر بلایای سازمان ملل متحد UNISDR تاب آوری در برابر بلایا و حوادث عبارت است از توانایی یک نظام، جامعه یا اجتماع در معرض مخاطره به منظور مقاومت، جذب، تعدیل و بازیابی اثرات ناشی از مخاطرات در زمان مناسب و موثر به طوری که بتواند ساختارها و عملکردهای اساسی خود را نگهداری و بازیابی نماید. بیمارستان ها به عنوان مهم ترین موسسات درمانی باید قبل از وقوع حوادث از آمادگی لازم و کافی برخوردار باشند تا بتوانند به هنگام رویارویی با بحران ها، پاسخ گویی سریع حادثه را تضمین نمایند تحقیقات نشان داده ا ست هنگامی که حادثه ای رخ می دهد احتمال زنده ماندن قربانیان حوادث در 24 ساعت اول بوده است که اولین رکنرسیدگی به قربانیان بلایا و حوادث غیر مترقبه اورژانس بیمارستان ها است لذا هدف نویسنده این است به بررسی اهمیت تاب آوری بخش اورژانس بیمارستان در حوادث وبلایا غیر مترقبه است. مواد وروش ها: با بهره گیری از اطلاعات موجود در سیستم اینترنتی و پایگاه های اطلاع رسانی داخلی ازجمله NoorMag و MAGIRAN ،SID ،IRANMEDEX وکلید واژه فارسی مقاله های با کلید واژه تاب اوری، حوادث وبلایا ،اورژانس بیمارستان ،مورد تجزیه وتحلیل قرا گرفتند یافته ها: مدیریت حوادث غیرمترقبه باعث افزایش قابلیت پاسخگویی صحیح هنگام بروز سوانح می شود بنابراین کالج پزشکان اورژانس آمریکا درسال 2003 بیانیه ای صادر کرد که تمامی بیمارستان ها باید مکان و فرآیندی جهت ارایه مراقبت های پزشکی در قالب آمادگی در برابر حوادث غیر مترقبه داشته باشند که اولین رکن دراین برنامه ریزی بحران ارتباطات و اطلاع رسانی است و ضروری است که این برنامه فعال بماندو به صورت دوره ای بررسی شود. بیمارستان هایی که بطور مرتب برنامه ها را تمرین می کردند در هنگام بروز حوادث متحمل آسیب کمتری شده اند. علاوه بر این بایستی امکانات و ظرفیت پذیرش اورژانس بیمارستان افزایش یابد. وسازگاری با این تغییرات سریع بایستی بر اساس برنامه های از پیش تعیین شده باشد و برنامه های آمادگی بیمارستان ها بصورت دوره ای و با پرسنل در شرایط عادی اجرا و از نظر کمی و کیفی بررسی شود تا تبعات منفی آن شناسایی و بیشترین بازدهی را در پی داشته باشدنتیجه گیری: سنجش میزان تاب آوری علاوه بر اینکه بخشی از فرایند ارزیابی خطر می باشد، به خودی خود نیز فرایندی است که ریشه در جامعه در معرض مخاطره دارد. سنجش میزان تاب آوری در برابر بلایا و حوادث در جوامع آسیب دیده زمانی می تواند معنی داشته باشد که میزان تاب اوری آن قبلا ارزیابی شده است و این ارزیابی در واقع میزان واقعی بودن سنجش قبلی را نشان دهد. از این رو بنابراین راه اندازی برنامه آمادگی کارا در سطح کشور، با به کارگیری آسان و هزینه کم یکی از ارکان اصلی برنامه مقابله با بحراناست که در سایه چنین استراتژی دقیقی است که امکان پاسخ دهی سریع و کارآمد مجموعه های درمانی در شریط بحرانی مهیا می شود

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، حوادث غیر مترقبه ، اورژانس در بلایا