اهمیت آموزش تاب آوری در راستای پیشگیری و کاهش فرسودگی شغلی در پرستاران با تاکید ویژه درحوادث و بلایا

زمینه و هدف: پرستاران به عنوان بزرگ ترین و مهمترین بخش از نیروهای حرفه ای در خط مقدم بهداشت و درمان هستند. به هنگام بروز حوادث و بلایا، پرستاران می توانند نیازهای مددجویان را سریعتر از سایر اعضای تیم بهداشتی-درمانی مدیریت نمایند. از جمله عوامل مهم تاثیرگذار بر مدیریت پرستاری در شرایط بحرانی، مفاهیم تاب آوری و فرسودگی شغلی است، لذا این تحقیق با هدف بیان اهمیت آموزش تاب آوری در راستای پیشگیری و کاهش فرسودگی شغلی در پرستاران با تاکید ویژه درحوادث و بلایا با مروری بر مطالعات انجام شده ی مرتبط با موضوع مورد نظر می باشد. روش کار: این تحقیق یک مطالعه مروری می باشد و با استفاده از روش بررسی تحقیقاتی که در گذشته انجام شده با جستجو در منابع کتابخانه ای، پایان نامه ها و منابع اینترنتی مرتبط با موضوع مورد نظر انجام گرفته است.یافته ها: در زمان بحران پرستاران از شرایط کاری به مراتب سختتری برخوردارند و استرس و فشارهای شغلی بیشتر است، که میتواند به فرسودگی شغلی و به تبع آن کاهش کیفیت مراقبت از بیماران بیانجامد. ظرفیت تاب آوری به عنوان یک عامل جهت پیشگیری و کاهش فرسودگی شغلی ناشی از استرس های حرفه ای محسوب می گردد. تاب آوری به افراد توانایی میبخشد تا با مشکلات و ناملایمات شغلی روبرو شوند بدون اینکه دچار آسیب شوند و حتی این موقعیت ها را فرصتی برای ارتقا و رشد شخصیت خود قرار دهند.نتیجه گیری: امروزه برای ارایه ی خدمات مطلوب بهداشتی و درمانی، تاکید زیادی بر سلامت پرستاران می شود. سلامتی پرستاران، در کیفیت مراقبت ارایه شده از سوی آنها بر بیماران تاثیرگذار است. با توجه به اهمیت تاب آوری در پیشگیری و کاهش فرسودگی شغلی پیشنهاد می شود، مسیولین به منظور افزایش سطح سلامت پرستاران در راستای بهبود مراقبت های پرستاری و افزایش سطح خدمات بهداشتی-درمانی در زمان بحران، آموزش مهارت های تاب آوری را به کار گیرند

کلیدواژه ها:

آموزش ، تاب آوری ، فرسودگی شغلی ، پرستاران ، حوادث و بلایا