بررسی تاثیر سیل بر کودکان

زمینه و هدف:مسئله چگونگی برخورد با کودکان پس از وقوع حوادث طبیعی مانند، زلزله و یا سیل چند سالی است که مورد توجه فعالان حقوق کودکان در ایران قرارگرفته است. کودکان ازجمله اقشاری هستند که بلایای طبیعی میتواند برای همیشه زندگی آنان را دستخوش تغییر کند. آنان به دلیل عدم توانایی در برآوردن نیازهای خود در هنگام بروز بحرانها، در راس گروه های آسیب پذیر قرار دارند و در صورت نبودن اشخاص و یا گروه های حمایت کننده جانشان در معرض خطر قرار میگیرد. بر اساس گزارش یونیسف در سال 2018 از هر چهار کودک در سراسر جهان یکی در مناطق آسیب دیده از بلایای طبیعی زندگی میکند. همین حالا حدود 70 هزار دانش آموز در مناطق درگیر سیل از امکان ادامه تحصیل بازمانده اند و در حالی که مدیرکل آموزش و پرورش استان خوزستان اعلام کرده است، این احتمال وجود دارد که سال تحصیلی در خوزستان به پایان برسد، بسیاری از دانش آموزان شاید هیچوقت دیگر نتوانند به مدرسه برگردند. در اینگونه حوادث کودکان به دلیل ضعیفتر بودن از لحاظ جسمی، بیشتر در معرض خطر مرگ و یا بیماری قرار دارند. آنها در صورت سالم ماندن پس از حادثه، با احتمال از دست دادن والدین، از بین رفتن خانه و زندگی و تمامی شادیها و امکاناتی که پیش از آن داشته اند مواجه هستند. آنان کمتر امکان کمک خواستن دارند و کمتر از بزرگسالان میتوانند حقشان را طلب کنند. از طرف دیگر به دلیل از بین رفتن خانه و کاشانه و درگیر بودن والدین در شرایط بحرانی، نظارت کمتری روی آنان وجود دارد، این مسئله باتوجه به ورود افراد غریبه به شهر، امکان سوءاستفاده از کودکان را افزایش میدهد. ازاینرو لازم است تا نیروهای امدادی در کنار دیگر خدمات خود، خانواده ها را نسبت به خطراتی که ممکن است کودکانشان را تهدید کند، آگاه کنند.روش کار: این مطالعه توصیفی مقطعی باهدف بررسی تاثیر بحران ناشی از سیل بر کودکان میباشد. نمونه های پژوهش 110 نفر کودک بودند که با روش مشاهده و مصاحبه با کودکان و خانواده آنها پرسشنامه تهیه شده تکمیل گردید.یافته ها:مشکلات ایجاد شده و برکودکان سیل زده شامل احساس عدم امنیت فیزیکی به سبب ویرانی خانه و زندگی %99/89، حضور افراد غریبه در شهر %99، نداشتن امکانات بازی %89، نداشتن امکانات برای تحصیل %48 نگرانی از عقب ماندن از تحصیل %76، اضطراب جدایی از خانواده %78 نداشتن امکانات تغذیه ای %58، نداشتن امکانات بهداشتی %95 /98، حالت ترس از سیل %99/99، ترس از آب و احتمال بروز مجدد سیل %99/89، خشونت و پرخاشگری ایجاد شده پس از بحران %80، عدم امنیت روانی آنان %99 حالت گوشه گیری و منزوی بودن در %38، بروز کابوسهای شبانه %38، احساس گناه و تقصیر %18، احساس افسردگی و غم و اندوه %28، احساس ناراحتی برای از دست دادن وسایل شخصی %63، مشکلات جسمی تکرار شونده %52/41 که مواردی بودند که میتوانند منجر به آسیبهای جسمی و روحی برای کودکان در آینده بشوند.نتیجه گیری:مروری بر تحقیقاتی که پس از حوادثی مانند زلزله بم و یا زلزله کرمانشاه بر وضعیت زنان و کودکان بازمانده انجامشده، نشان میدهد که پس از پشت سر گذاشتن سیل اخیر و تامین نیازهای اولیه مردم برای زندگی، لازم است تا گروه های متخصص بهطور مستمر با حضور در محیط، به ارائه خدمات بهداشتی و روانی به سیل زدگان مشغول شوند تا این گروه های اجتماعی آسیب پذیر بتوانند روند سریعتری را برای بازگشت به جامعه طی کنند. این خدمات میتواند شامل استقرار پزشکان و روانشناسان، ایجاد امکاناتی برای بازی و سرگرمی و مهیا کردن هرچه سریعتر شرایط بازگشت به تحصیل برای کودکان باشد. شرایط بحرانی حفظ سلامت روان و جسم کودکانمان وظیفه ماست. دیدن صحنه های مربوط به وقوع سیل، ویرانی، بیخانمان شدن، کودکان گمشده و جدا افتاده از خانواده و یا صحبت کردن در مورد فجایع رخ داده در حضور آنها و در جمع خانواده ممکن است احساس اضطراب و نگرانی را در اثر مواجهه با این اطلاعات در کودکان تقویت کند و بهتر است نکات آموزشی در جهت آگاهی کودک برای مواجهه با این حوادث فراهم کنیم:مراقبت از کودکان و رعایت نکات ایمنی در هنگام سیل به سه مرحله تقسیم میشود: قبل از وقوع سیل، هنگام وقوع سیل و بعد از وقوع سیل که باید به این موارد توجه خاص شود.

کلیدواژه ها:

کودک ، بلایا ، آسیب