جایگاه نشاط اجتماعی در جامعه عینی و ذهنی شهریار

سنجش سطح نشاط اجتماعی، یکی از معیارهای شناخت و ارزش گذاری جوامع است که میتواند نشان دهنده رشد و پیشرفت و یا افول ابعاد مختلف یک جامعه باشدهدف. از این پژوهش توصیفی- تحلیلی، بررسی نگاه واقعبینانه حمد حسین بهجت تبریزی )متخلص به شهریار( درباره جایگاه نشاط در جامعه عینی )پیرامونی( و ذهنی )آرمانی( وی است. شهریار در دیوان اشعار فارسی خود، با اشاره به کاهش میزان نشاط در جامعه عینی، نشانه ها و عوامل آن را در: غمزدگی ایرانیان، وجود مشکالت اقتصادی و فقر، گسترش آسیب های اجتماعی، دگرگونی ارزشهای اجتماعی، و نفوذتمدن و زندگی صنعتی میداند. چه بسا، همین موارد، زمینه ساز شکل گیری آرمانشهر انتزاعی )ذهنی( شاعر بر پایه نشاط و زمینه های آن در دو منظومه است؛ منظومه بهشت آرزو ، آرمانشهری با طبیعت نشاط آورو ساکنانی متعهد به ارزشهای اجتماعی و منظومه آرزوهای شاعرانه ، آرمانشهری بر اساس رونق ارزشهای اجتماعی و انسانی، توجه به هنر )به ویژه شعر و موسیقی(، و نبود نمادهای زندگی صنعتی، که در این مجال، موارد یاد شده، مورد بحث و بررسی قرار خواهد گرفت.

کلیدواژه ها:

نشاط اجتماعی ، آرمانشهر ، آرزوهای شاعرانه ، بهشت آرزو ، شهریار.