بررسی تاثیر پیشگرم القایی بر ریزساختار و خواص مکانیکی اتصال فولاد زنگ نزن AISI316 به فولاد ساده کربنی 105 A به روش جوشکاری قوسی با الکترود روکش دار

در این تحقیق، نقش عملیات پیشگرم در جوشکاری فولاد A105 به AISI316 تحت بررسی قرار گرفته است. دمای پیشگرم اولیه، براساس غلظت کربن در آلیاژ A105 محاسبه شد. نتایج نشان داد چون شکست ایجاد شده در آزمون کشش در تمامی نمونه ها از ناحیه HAZ آلیاژ A105 حادث شده است این ناحیه در اتصال، ناحیه ی بحرانی است. بررسی هایمیکروسکوپی ثابت کرد در صورت عدم استفاده از پیشگرم، به دلیل شیب دمایی زیاد در حین سرد شدن، ابعاد دانه بندی در ناحیه HAZ آلیاژ A105 تغییرات قابل توجهی خواهد داشت. با بکارگیری فرایند پیشگرم، اختلاف سایز دانه بندی در این ناحیه کاهش یافت و با افزایش دمای پیشگرم، دانه بندی یکنواخت تر شد. مورفولوژی دانه های فریت -پرلیت نیزوابسته به شیب دمایی ایجاد شده بود؛ به طوری که در نمونه ی بدون پیشگرم، زمینه مملو از پرلیت های دانه درشت بود و فاز فریت α تقریبا ناپدید شده بود. با افزایش دمای پیشگرم، به تدریج فریت اولیه در ریزساختار مشاهده شد. تنها در مرز اتصال آلیاژ A105 و فلز جوش، در نمونه با بیشترین دمای پیشگرم، ساختار فریتی - پرلیتی ایده ال مشاهدهشد. با توجه به الزامات استاندارد و نتایج حاصل از آزمون ها، میتوان گفت پیشگرم در دمای 150 ͦC بهترین شرایط را از لحاظ مقدار سختی استحکام و داکتیلیته فراهم خواهد نمود.

کلیدواژه ها:

عملیات پیشگرم ، گرمایش القایی ، فولاد زنگ نزن آستنیتی AISI316 ، فولاد ساده کربنی A105 ، جوشکاری SMAW