بررسی رابطه بین کیفیت زندگی کاری و تعلق سازمانی کارکنان در سازمان تامین اجتماعی استان کردستان

هدف این پژوهش بررسی رابطه بین کیفیت زندگی کاری و تعلق سازمانی کارکنان در سازمان تامین اجتماعی استان کردستان بود. روش پژوهش،توصیفی و از نوع پیمایشی است. جامعه آماری 280 نفر بوده که از این تعداد 162 نفر به روش نمونه گیری تصادفی متناسب با جامعه آماری، به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه استاندارد کیفیت زندگی کاری والتون با 27 سوال و پرسشنامه تعلق سازمانی کیترج با 9 سوال بود. پایایی پرسشنامه ها با آلفای کرونباخ ارزیابی گردید که برای پرسشنامه کیفیت زندگی کاری 0/76 و پرسشنامه تعلق سازمانی 0/88 بدست آمد. برای ازمون فرضیات پژوهش از آزمونهای گولموگروف اسمیرنوف، آزمون ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل واریانس و آزمون تی تک عاملی استفاده شد. در پژوهش حاضر تمامی روابط براساس نتایج آزمون ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون پژوهش تایید شدند. همبستگی بین متغیرهای مستقل و متغیر وابسته برابر با 0/867 است. به عبارت دیگر، کیفیت زندگی کاری بر تعلق سازمانی در کارکنان سازمان تامین اجتماعی استان کردستان تاثیر معناداری داشتند. با توجه به ضریب بتای استاندارد شده توسعه قابلیت های انسانی با ضریب 0/471 بالاترین میزان تاثیر را در تعلق سازمانی داشته است. پرداخت منصفانه و کافی با ضریب بتای استاندارد شده 0/133 کمترین میزان تأثیر را بر تعلق سازمانی داشته است.

کلیدواژه ها:

تعلق سازمانی ، کیفیت زندگی کاری ، پرداخت منصفانه ، یکپارچگی و انسجام اجتماعی ، کارکنان