اثر 8 هفته برنامه تمرینی منتخب، ماساژ و ترکیب هر دو روش بر میزان درد، قدرت گرفتن و انعطاف پذیری مچ دست زنان کاراته کا مبتلا به گیر افتادگی عصب اولنار

هدف از تحقیق حاضر اثر هشت هفته برنامه تمرینی منتخب ،ماساژ و ترکیب هر دو روش بر میزان درد ،قدرت گرفتن و انعطاف پذیری مچ دست زنان کاراته کا مبتلا به گیر افتادگی عصب اولنار بود. برای این منظور 45 زن 20 تا 50 سال 1 کاراته کا که سابقه هیچ گونه بیماری و عمل جراحی و تزریق استروئیدی و غیر استروئیدی نداشتند با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند این نمونه ها در سه گروه طی هشت هفته 2 جلسه تحت تمرینات منتخب گروه تجربی 1 ماساژ وگروه تجربی 2 تمرین و گروه تجربی 3 هر دو روش تحت پروتکل طراحی شده قرار گرفتند. پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از گونیامتر، Hand grip و مقیاس درد Vas تست های تینل، فالن وفشار تحت شرایط یکسان انجام شد. جهت آزمون و فرضیه ها از آزمون T وابسته وتحلیل واریانس یک راه، کروسکال والیس و Anova درسطح آلفای0/5استفاده شده برای غیر طبیعی بودن داده ها از کروسکال والیس در صورت طبیعی بودن داده از ANOVA استفاده شد با سطح معنی داری 0/05 نتایج افزایش معنی داری را در تمرینات منتخب بر قدرت گرفتن و انعطاف پذیری مچ دست چپ و ماساژ بر درد نشان داد. نتایج همچنین نشان دهنده افزایش معنی داری هر دو روش بر قدرت گرفتن انعطاف پذیری درد بوده است .

کلیدواژه ها:

عصب اولنار ، ماساژ ، قدرت ، انعطاف پذیری وکاراته