بررسی اثربخشی رفتار درمانی شناختی بر نگرش عاطفی شناختی بیماران دیابتی نوع سطح مصرف کننده انسولین نسبت به ادامه درمان، در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان مهدیه تهران

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی رفتار درمانی شناختی بر نگرش عاطفی شناختی بیماران دیابتی نوع سطح مصرف کننده انسولین نسبت به ادامه درمان است. روش اجرای پژوهش نیمه آزمایشی، به روش پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه بیماران دیابتی نوع سطح مصرف کننده انسولین مراجعه کننده به بیمارستان مهدیه تهران سال 1393 بودند. برای پاسخ گویی به سوال پژوهش حاضر از نمونه های در دسترس استفاده شد. 30 نفر بیمار مبتلا به دیابت نوع به طور تصادفی در دو گروه آزمایش 15 نفر کنترل 15 قرار گرفتند به پرسشنامه محقق ساخته پاسخ دادند. سپس گروه آزمایشی جلسه 90 دقیقه ای درمان شناختی را تجربه کردند، درحالی که گروه کنترل هیچ نوع مداخله ای را دریافت نکردند. برای تجزیه تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس با نرم افزار SPSS19 استفاده شد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که رفتار درمانی شناختی منجر به افزایش نگرش شناختی عاطفی بیماران دیابتی نوع سطح مصرف کننده انسولین می شود. در مجموع نتایج پژوهش حاضر نقش رفتار درمانی شناختی بر نگرش شناختی عاطفی بیماران دیابتی نوع سطح مصرف کننده انسولین نسبت به ادامه درمان را مورد تاکید قرار می دهد

کلیدواژه ها:

رفتار درمانی شناختی ، نگرش عاطفی ، نگرش شناختی ، انسولین ، دیابت