مقایسه هیجان خواهی بین پرستاران و پرسنل آتش نشانی

هیجانخواهی ویژگی است که گرایش به جستجوی احساسات و تجربه های جدید، تازه، پیچیده و شدید دارد و میل به خطرجویی بدنی و اجتماعی را صرفا به منظور تجربه توصیف میکند. محیط شغلی یک محرک قوی برای بروز هیجان ها میباشد. این مطالعه با هدف مقایسه فرسودگی شغلی در پرستاران و پرسنل آتش نشانی انجام شد. این پژوهش از نوع پژوهش های علی-مقایسه ای بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه پرستاران و کارکنان آتش نشانی مرد شهر اردبیل در سال میباشد. چون با توجه به حداقل حجم نمونه در تحقیقات علی-مقایسه ای 15 نفر ذکر شده است، در این پژوهش برای افزایش اعتبار بیرونی، تعداد 33 نفر در هر گروه به روش نمونه گیری خوشه ای به منظور پاسخگویی به پرسشنامه هیجان خواهی آرنت انتخاب و نمونه پژوهش حاضر را تشکیل دادند. اعضای نمونه به صورت انفرادی و در محل کار به پرسشنامه هیجان خواهی آرنت پاسخ دادند. داده های جمع آوری شده نیز به وسیله نرمافزار 19 spss با استفاده از تحلیل واریانس چند متغیری مانوا (MANOVA) و T مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میانگین نمرات دو گروه پرستاران و پرسنل آتش نشانی در مولفه های شدت (P<0/001) تازگی (P<0/001) و نمره کلی هیجان خواهی (P<0/001) معنادار میباشد. نتایج نشان داد که پرسنل آتشنشانی در مقایسه با پرستارن از هیجانخواهی بیشتری برخوردارند. محل خدمت برای حرفه های حیاتی مثل آتش نشان ها که باید در محل وقوع حادثه حضور پیدا کنند، باعث به وجود آمدن هیجانهای محیطی با استرس منفی میشود. میتوان با برگزاری کارگاههای آموزشی هیجان را در این گروه کنترل کرد و از بروز رفتارهای پرمخاطره پیشگیری کرد.

کلیدواژه ها:

هیجان خواهی ، پرستاران ، پرسنل آتش نشانی