تحلیل انتقال سازه راه آهن تهران- تبریز به زیرزمین

با افزایش روزافزون جمعیت در شهرها و کشورهای در حال توسعه همگام با افزایش تولید خودروهای متعدد گردید که نتیجه آن افزایش ترافیک شهری در خطوط انتقال راه های اصلی و شاهراه های شهری بالاخص در پایتخت کشورها است. لذا متخصصان راه و شهرسازی سالهاست بر این باورند تا با اجرای بزرگراه ها و اتوبان های زیرزمینی و هوایی بتوانند از بار ترافیکی هر چه بیشتر در سطح شهرها کاسته و این میزان تردد اتومبیل ها و وسایل نقلیه عمومی را به مراتب چشمگیری کم کنند. یکی از ایده های متفکرانه در زمینه راه و شهرسازی در شهر بزرگ تهران، طراحی و اجرای پروژه انتقال خط آهن تهران - تبریز به زیرزمین از محدوده کیلومتر 7+60 تا 9+200 در منطقه 17 و 18 شهر تهران بوده که جز بزرگترین و پیچیده ترین پروژه های سازه ای، راهسازی و راه آهن شهری در سطح کشور بوده و نمونه یک طراحی هوشمندانه و مدرن در کشور ایران می باشد. در این مقاله سعی شده تا به مسائل مربوط به طراحی، جزئیات پروژه و محاسبات فنی، اجرایی و مباحث عدیده ای که این پروژه با آن مواجه بوده را به طور دقیق بررسی و تحلیل کرده و نمونه یک ساختار فوق مهندسی پیچیده و مدرن را در سطح ملی به نمایش در آورد.

کلیدواژه ها:

طراحی پروژه ، محاسبات فنی ، ایده های نوین ، زمین شناسی مهندسی