بررسی فقهی ربا درجرم پولشویی وتطبیق آن با سیاست جنایی ایران

ربا و رباخواری بعنوان عمل ناپسندیده اجتماعی و اقتصادی جوامع بشری بوده است،در متون دینی معتبر با عناوین گوناگون اززشتی ربا سخن به میان آمده و ربا خوار به شدت مورد نکوهش قرار گرفته است، اعلان جنگ با خدا و زشت تر از زنا با محارم ازجمله تعابیری است که برای ربا بیان شده است که در کمتر حرامی میتوان نمونه آن را جست.در قوانین ایران نیز با توجه بهصراحت تحریم آن در قرآن کریم و وجود روایات فراوان سعی در جرم شناختی آن گردیده است، از جمله آن ها میتوان به ماده595 قانون مجازات اسلامی و اصل 49 ، 47 قانون اساسی اشاره کرد. این مقاله بررسی مبانی فقهی ربا مانند قاعده لاضرروآیات شریفهی الذین یاکلون الربا لا یقومون الا کما یقوم الذی یتخبطه الشیطان من المس . ذلک بانهم قالوا انما البیع مثل الربا. و احل اللهالبیع و حرم الربا. فمن جاءه موعظه من ربه فانتهی، فله ما سلف و امره الی الله. و من عاد فاولیک اصحاب النار هم فیها خالدون.یمحق الله الربا و یربی الصدقات. والله لا یحب کل کفار اثیم. (بقره آیه 275) و نیز آیات حاکم بر جرم پولشویی نظیر آیات اکلمال به باطل آیه ی شریفه (188 بقره) و لا تاکلوا اموالکم بینکم بالباطل و تدلوا بها الی الحکام لتاکلوا فریقا من اموال الناسبالاثم و انتم تعلمون و همچنین حرمت آیات اکل سحت آیه 42 سوره مبارکه مایده و تطبیق این قواعد فقهی با سیاست جناییایران می پردازد.

کلیدواژه ها:

ربا ، قاعده لاضرر ، پولشویی ، سیاست جنایی ایران