بررسی تاثیر فضای معماری مهدکودک در میزان توانمندسازی خلاقیت در کودکان

ایده آل هر جامعه انسانی تربیت و شکوفا کردن نیروها و استعدادهای نسل جوان آن می باشد که در این راستا خانواده ها اولین نقش را دارند . زیرا کودک در خانواده چشم می گشاید و تا 7 سالگی در فضای تربیتی خانواده قرار دارد . ولی فضای خالی بین مدرسه و خانه را هیچ نهادی به طور مشخص به عهده نگرفته است . این فضای خالی شامل اوقات فراغت بچه و به خصوص فصل تعطیلی مدارس که تقریبا0 طولانی است می شود . مشخص نمودن الگوی استفاده کودکان ازفضاهای موجود،تعیین عواملی که باعث جذب کودکان به محیط یادفع کودکان ازآن می شوندوتعیین ویژگی های محیطی که کودکان رابه مشارکت وتجربه دعوت میکند . هدف اصلی این پژوهش ارائه الگوی کالبدی ارتقاءدهنده تفکر به ویژه در رابطه با کودکان ،بهینه سازی الگوی ارائه شده در جهت کاربرد والدین در نحوه ارتباط با کودک وبررسی ادبیات روانشناسی محیطی در ارتباط با فضاهای کودکانه خلاقیت محورمی باشد .روش و ابزار تجزیه و تحلیل داده ها که از طریق روش میدانی و کتابخانه ای بررسی می شود. روش این تحقیق به صورت توصیفی- تحلیلی است و شیوه ی گردآوری اطلاعات و مطالب به صورت کتابخانه ای و اسنادی است. جامعه آماری پژوهش کودکان در سنین در سنین بالای-2 7سال می باشند.به منظور گردآوری مطالب مورد نیاز برای از تکنیک مصاحبه باز و تکنیک نقاشی بهره گرفته شد.نتایج پژوهش نشان دهنده تاثیر بالقوه عوامل محیطی و کالبدی در میزان ارتقا توانمند سازی خلاقیت در کودکان می باشد. به طوریکه که در رده های مختلف سنی قبل از دبستان برانگیختن خلاقیت کودک با انگیزش حس تعلق به فضا، حس کنجکاوی و خیال پردازی کودکان با استفاده از عوامل فیزیکی و عناصر طراحی همچون شاخصه های نظیر پیچیدگی جزئیات بصری، ، منظر طبیعی. ، استفاده از مواد و مصالح طبیعی، ، بهره گیری کمتر از رنگهای سرد. ، استفاده کمتر از مصالح مصنوعی ، وجود گیاهان و محیط طبیعی ،محیط کالبدی با عناصر تشکیل دهنده خود مانند رنگ، بافت، سایه روشن، نور، فرم کاربری و ... بر جسم و روان انسانخصوصا0 کودکان موثر است.

کلیدواژه ها:

کودکان ، مهد کودک ، پرورش ، خلاقیت کودکان ، فضای معماری ، هوش هیجانی