بررسی علل گرایش به کشاورزی ارگانیک و نقش آن در توسعه پایدار روستایی ( مطالعه موردی: روستای اکبرآباد کاشمر )

کشاورزی ارگانیک، به عنوان یک نوع کشاورزی پایدار و یکی از راهکارهای کاهش مشکلات زیست محیطی و راهی برای دستیابی به توسعه پایدار کشاورزی می باشد از این رو شناخت عوامل موثر بر پذیرش محصولات ارگانیک توسط کشاورزان می تواند به مدیران و سیاست گذاران یاری دهد تا راهکارهای مناسب مدیریتی و سیاستی در بخش کشاورزی کشور و به خصوص در استان خراسان رضوی و نیز روستای مورد مطالعه، در جهت تشویق کشاورزان به سمت تولید محصولات ارگانیک ارایه نمایند. بنا بر این هدف کلی این تحقیق، بررسی عوامل موثر بر نگرش کشاورزان نسبت به کشاورزی ارگانیک می باشد. جامعه آماری تحقیق شامل تمام کشاورزان روستای اکبرآباد بوده که با استفاده از فرمول نمونه گیری کوکران تعداد 44 نفر از آن ها به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار اصلی پژوهش پرسشنامه ای بود. تحلیل داده ها به وسیله نرم افزار Excel و spss انجام شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که اکثر کشاورزان مورد مطالعه نگرش مثبتی نسبت به کشاورزی ارگانیک داشته.همچنین نتایج مقایسه میانگین ها نشان داد که بین گرایش کشاورزان نسبت به کشاورزی ارگانیک براساس متغیرهای مستقل؛ سن، تحصیلات، نگرش، شرکت در کلاس های ترویجی مرتبط با کشاورزی ارگانیک، رابطه معناداری وجود ندارد. در پایان، برخی از راهبردهای موثر در پذیرش شیوه های تولید و کشت محصولات ارگانیک در روستاهای کشور ذکر گردیده است.

کلیدواژه ها:

کشاورزی ، کشت ارگانیک ، توسعه پایدار ، کشاورزی پایدار