تحلیلی بر رابطه برنامه نظام های میراث کشاورزی با اهمیت جهانی (GIAHS) با توسعه پایدار روستایی و کشاورزی ایران

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 719

فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ICSDA04_0251

تاریخ نمایه سازی: 4 دی 1398

چکیده مقاله:

برنامه نظام های میراث کشاورزی با اهمیت جهانی (جیاس) از جمله ابتکارات نوین سازمان فائو برایصیانت پویا از نظام های کشاورزی سنتی که با تهدیدات مختلفی مواجه هستند، می باشد. نظام های مورد نظردر طول زمان با محیط پیرامون خود انطباق یافته و جوامع محلی دانش و فنون خاص خود را برای شکل دادنبه چشم انداز و نظام های آن توسعه داده اند. در حال حاضر نیز این نظام ها، نقش بارزی در فراهم نمودنامنیت غذایی و معیشت، بهبود کیفیت زندگی و تولید کالاها و خدمات محلی، ملی و بین المللی دارند. از نظرفائو نظام های کشاورزی سنتی که همچنان دوام یافته اند برای پایدارسازی معیشت ها، حفظ و نگهداری جوامعروستایی، ذخیره دانش و حفظ چشم اندازها و تنوع زیستی کشاورزی شکننده، اهمیت فراوانی دارند. ماهیتبرنامه مذکور به مضامین و فرآیندهای مورد انتظار در توسعه همه جانبه و پایدار روستایی و کشاورزی بسیارنزدیک بوده و در یک راستا قرار می گیرند. لذا بازشناسی این همخوانی و ترویج برنامه مذکور می تواند به روندتوسعه همه جانبه و پایدار روستایی و کشاورزی هر کشور کمک قابل توجهی نماید. بررسی حاضر با هدفشناساندن این همخوانی با روش توصیفی _ تحلیلی به انجام رسیده است. نتایج حاصل از بررسی تطبیقیرویکردهای برنامه ریزی توسعه روستایی با برنامه جیاس در این مقاله نشان می دهد که برنامه جیاس با توسعهروستایی دارای همخوانی بالایی است. علاوه براین همخوانی، رویکرد جیاس به صورت عمیق تری به معیشتپایدار، تنوع معیشتی، کشاورزی تلفیقی و پایدار و تنوع زیستی بویژه در کشاورزی میپردازد. از سوی دیگر،برنامه اجرایی جیاس با رویکرد صیانت پویا، بستر قوی تری برای پرداختن به توسعه روستایی فراهم می کند. براساس تجربیات نگارنده و تحلیل های این مقاله، باید اذعان نمود که در برنامه جیاس مشارکت نهادینه جامعهمحلی در فرآیند توسعه روستایی و بهره مند شدن از منافع آن، بیش از پیش فراهم می شود. در فضای کنونیو بویژه در کشور ما که توجه به توسعه روستاها در سایه چالش های سطوح میانی و ملی ضعیف گردیده و شاهدروندهای منفی در این عرصه هستیم، تقویت برنامه نظام های میراث کشاورزی با اهمیت جهانی که پشتوانهعملیاتی بین المللی نیز دارد، می تواند فرصت بهتری جهت تحقق اهداف توسعه روستایی و کشاورزی کشورفراهم کند و به احیای دانش بومی و حراست از داشته های محلی و ذخایر ژنتیک منجر شود.

نویسندگان

جانعلی بهزادنسب

استادیار و مدیرگروه پژوهشی موسسه پژوهش های برنامه ریزی اقتصاد کشاورزی و توسعه روستایی وزارت جهاد کشاورزی و عضو دبیرخانه کمیته ملی جیاس ایران