بررسی اثر میراگر الحاقی بر پاسخ پل های بتنی ایزوله تحت زلزله های نزدیک گسل

استفاده از تکیه گاههای جداساز لرزه ای (Base isolation) یکی از روشهای پذیرفته شده جهت بهسازی لرزه ای سازهها از جمله پلهای بتنی می باشد. مشکل اساسی هنگام استفاده از جداسازهای لرزه ای، ایجاد تغییر مکان شتاب زیاد تحمیلی به سازه هنگامی که تحت زلزله های شدید از جمله زلزله های نزدیک گسل قرار می گیرد، می باشد. ابتدایی ترین روش برای حل این مشکل استفاده از جداسازهایی با سطح مقطع بزرگتر می باشد. در این مقاله روشی دیگر که استفاده از میراگر الحاقی در کنار تکیه گاههای لاستیکی (LRB)، که از متداول ترین سیستم های جداساز می باشد پیشنهاد بررسی می گردد.

کلیدواژه ها:

جداگرهای لرزه ای ، میر احمر لزج ، پل بتنی ، آنالیز دینامیکی ، تحریک نزدیک گسل