بررسی هیدرولیک جریان در محیط سیلاب دشت با پوشش گیاهی

رودخانه های در سراسر جهان از دو قسمت تشکیل می شوند. کانال اصلی و سیلاب دشت. عمده جریان در کانال اصلی حرکت کرده و در زمان سیلابی ، قسمتی از سیلاب به محدوده سیلاب دشت وارد می شود. سیلاب دشت های مدل مناسبی برای رشد و تکثیر گیاهان خاص نظیر نیزارها می باشد. این نواحی به دو صورت در زمان سیلاب عمل می کنند. اول ایجاد مقاومت به فرم نیروی مقاوم درگ که باعث می شود سرعت جریان و به تبع آن دبی عیوری در این محدوده کاهش یابد. دوم حجم این ناحیه می تواند در روندیابی سیلاب موثر باشد. از طرفی مقاومت این ناحیه مقابل جریان می تواند با کاهش سرعت ، تنش برشی و فرسایش در این نواحی را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. میزان تاثیر نواحی گیاهی تابعی از میزانتراکم ، قطر و فواصل پوشش می باشد. در این تحقیق بررسی عددی تاثیر تراکم پوشش گیاهی دشت سیلابی بر پارامترهای هیدرولیکی جریان نظیر سرعت و تنش برشی پرداخته می شود. در مدل سازی از ، مدل عددی FLOW-3D استفاده شده است. برای ساده سازی در عمل شییه سازی، از ایده جای گزینی مدیط متخلخل همسان به جای پوشش گیاهی همسان استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که تحت شرایط ثابت (دبی وارده ثابت)، مقادیر تنش برشی بستر در سیلاب دشت دارای پوشش های گیاهی به فواصل ثابت 8 سانتیمتر و قطره ای 1 و 1.5 و 2 سانتی متر، نسیت به حالت مدل فاقد پوشش گیاهی بین 20 تا 50 برابر کاهش پیدا کرده اند.

کلیدواژه ها:

سیلاب دشت ، مدل سازی عددی ، پوشش گیاهی ، هیدرولیک جریان ، تنش برشی