بررسی ارتباط مفاهیم تاب آوری شهری با رویکرد پدافند غیر عامل

پایداری و ایمنی سکونتگاه ها در مقابل خطرات محیطی همواره فکر برنامه ریزان شهری را به خود مشغول کرده است از عمده ترین دلایل شکل گیری اجتماعات انسانی، کاهش خطر تهدیدات بیرونی اعم از رخدادهای طبیعی (نظیر سیل و زلزله) یا تهدیدات دشمنان خارجی و نیز تبدیل این تهدیدات به فرصت هایی برای زندگی برتر در حال و آینده با برترین الگوی دفاعی برای افراد بوده است. روش های دفاعی پدافند غیرعامل در دوره های مختلف با توجه به استعداد و امکانات موجود و به اقتضای زمان، مورد توجه بوده که بسیاری از آن ها در زمان خود بسیار کارساز بوده اند. پدافند غیرعامل و تاب آوری جوامع از دیدگاه علوم شهری به مفهوم توان آمادگی برای مقاومت در برابر شرایط اضطراری، برنامه ریزی برای تحمل آن، بازسازی و باز توانی بعد از آن و انطباق موفقیت آمیز با پیامدهای آن در محدوده و مجتمع زیستی تحت عنوان شهر و جوامع بوده و مورد استفاده قرار می گیرد. از آنجایی که شهرها روز به روز در حال گسترش و تحول هستند و تکنولوژی های پیچیده در شهرها در حا توسعه است، توجه به فرهنگ استفاده از این تکنولوژی ها در محیط های شهری از اهمیت خاصی برخوردار است که می بایستی مورد توجه مدیریت شهری قرار گیرد تا از این رهگذر سودجویا ن نتوانند به بهانه های مختلف شهر را مورد تهدید قرار دهند.

کلیدواژه ها:

پایداری ، ایمنی ، تاب آوری شهری ، پدافند غیر عامل