اثربخشی روش های افزایش شادکامی با رویکرد اسلامی بر شادی و کیفت زندگی در مدرسه دانش آموزان پسر ششم ابتدایی شهرستان گز

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی روش های افزایش شادکامی با رویکرد اسلامی بر شادی و کیفیت زندگی در مدرسه دانش آموزان پسر ششم ابتدایی شهر گز انجام شده است. پژوهش از نوع نیمه تجربی همراه با گروه آزمایش و گواه همراه با پیگیری ( 45 روزه) بود. روش نمونه گیری، نمونه در دسترس بود به این صورت که از ناحیه آموزش و پرورش شاهین شهر، شهر گز و مدرسه آل محمد انتخاب شد و از بین دانش آموزان مدرسه، تمام دانش آموزان ششم ابتدایی به تعداد 57 نفر انتخاب شدند و به پرسشنامه شادکامی آکسفورد و کیفیت زندگی در مدرسه پاسخ دادند. از بین این دانش آموزان تعداد 30 نفر که کم ترین میزان شادکامی را داشتند و موافقت کردند در پژوهش شرکت کنند، به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل، تقسیم شدند. سپس افراد گروه آزمایش، مداخلات آموزشی را در 7 جلسه ( 60 تا 90 دقیقه ای ) به صورت گروهی دریافت کردند و گروه کنترل، مداخله ای دریافت نکرد. در پایان جلسات از هر دو گروه، پس آزمون و بعد از 45 روز، پیگیری به عمل آمد. به دلیل کنترل متغیرهای مداخله گر علاوه بر استفاده از آمار توصیفی از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر برای متغیرهای شادی و کیفیت زندگی درمدرسه استفاده شد. نتایج پژوهش، بیانگر آن است که روش های افزایش شادکامی با رویکرد اسلامی، میزان شادی آزمودنی های گروه آزمایش را نسبت به گروه کنترل در هر دو مرحله پس آزمون و پیگیری به طور معناداری افزایش داده است (P<0/05) اما اثر معناداری در افزایش کیفیت زندگی در مدرسه دانش آموزان ششم ابتدایی نداشته است.

کلیدواژه ها:

شادکامی با رویکرد اسلامی ، شادی ، کیفیت زندگی در مدرسه ، دانش آموزان