ارزیابی معیارهای توانمندساز در مدل تعالی سازمانی EFQM با بهره گیری از فرآیند تحلیل سلسله مراتبی فازی (مطالعه موردی: شرکت گاز استان کردستان)

ظهور تکنولوژی های جدید سبب برجسته شدن نقش ارزیابی مستمر عملکرد به عنوان نیاز رقابتی و استراتژیک در بسیاری از سازمان های جهان شده است. ارزیابی عملکرد فرایندی است که به سنجش و اندازه گیری، ارزشگذاری و قضاوت درباره عملکرد طی دورهای معین می پردازد. بررسی رویکردهای مختلف نسبت به ارزیابی عملکرد بیانگر آن است که نظام ارزیابی باید متناسب با رشد و توسعه سازمان بوده و پاسخگوی ابعاد متنوع و متعدد آن باشد. رهبری سازمانی مناسب، توسعه تکنولوژی، رقابت، مزیت نسبی، کیفیت خدمات ارائه شده به مشتریان و غیره از جمله عواملی هستند که امروزه باید در ارزیابی عملکرد مورد توجه قرار گیرند. ارزیابی در قالب مدل تعالی سازمانی EFQM در سال های اخیر به عنوان یکی از تکنیک های بهبود مستمر فرآیندها و فعالیت ها در سازمان ها مورد توجه قرار گرفته است. این مدل یکی از علمی ترین و کاربردی ترین مدل های تعالی است که امکان دستیابی سازمان به تعالی و آگاهی از نقاط ضعف و قوت خود را فراهم می آورد و با محاسبه روابط علی بین اجزا و انجام ممیزی و تجزیه و تحلیل معیارهای نه گانه، سازمان را بطور عملی به تعالی رهنمون می سازد. مدل تعالی EFQM با ارائه راهکارهایی در قالب پروژه های بهبود عملکرد به سازمان کمک می نماید که در مسیر سیستم های مدیریتی مناسب پیش رود. کمبود امکانات و محدودیت منابع می تواند سازمان ها را از پیاده سازی همزمان کلیه پروژه های حاصل از فرآیند خودارزیابی باز دارد، در نتیجه ارزیابی معیارهای مرتبط با پروژه های بهبود استخراج شده از مدل تعالی با توجه به اهداف استراتژیک و بلندمدت سازمان ضروری به نظر می رسد.