بررسی عملکردسازمان آموزش و پرورش درکاهش آسیب پذیری دانش آموزان، دربحران زلزله (مطالعه موردی شهرستان اهواز)

پژوهش آمیختهی حاضر به بررسی عملکرد آموزش و پرورش در کاهش آسیب پذیری دانش آموزان در بحران زلزله میپردازد.جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه، مدیران و معاونین مدارس شهرستان اهواز بود که با روشنمونه گیری خوشهای چند مرحله ای تعداد 032 نفر از دانش آموزان انتخاب شدند .همچنین با 02 نفر از مدیران و معاونین مدارس، مصاحبه به عمل آمد ..ابزار گردآوری اطلاعات پژوهش آمیختهی حاضر، شامل بررسی کلی اسناد و بخش نامه هایسازمان آموزش و پرورش، انجام مصاحبهی نیمه سازمان یافته با مدیران این سازمان و پرسشنامه محقق ساخته با 2، بهمنظور سنجش یادگیری دانش آموزان در خصوص فعالیت ها و مانورهای آموزشی اجرا شده / ضریب آلفای کرونباخ 88 بوسیلهی مدارس تحت امر آموزش و پرورش بود .سازمان آموزش و پرورش در مدارس با برگزاری فعالیت ها و مانورهایآموزشی و همکاری با دیگر سازمانهای دخیل در امر مدیریت بحران، سعی در پیشگیری و به حداقل رساندن آسیب های ناشی از بحران احتمالی زلزله را دارد .لذا پژوهش حاضر سعی در سنجش و بررسی این عملکرد را داشت .در تجزیه و تحلیل داده های کمی این پژوهش، از آماره های توصیفی استفاده گردید .نتایج پژوهش، نشان داد که با وجود مشکلات و نارساییهای زیاد در خصوص عدم تخصیص منابع مالی و ایمن نبودن اکثر مدارس و همچنین نبود و یا استفاده محدود از متخصصان امر آموزش، پیشگیری و مقابله با بحران زلزله در مدارس، اکثر دانش آموزان توانستند رفتارها و فعالیت های مناسب را در مراحل مختلف مدیریت بحران فرا بگیرند و از میزان آسیب پذیری احتمالی آنها کاسته شده است.

کلیدواژه ها:

بحران ، زلزله ، مدیریت بحران ، آسیب پذیری ، آموزش و پرورش ، دانش آموز