بررسی رابطه آموزه های دینی و توسعه بیمه های عمر

در آیین اسلام مفاهیم گسترده و پر دامنه ای وجود دارد که به دلایل متعدد با پدیده به ویژه بیمه عمر در ارتباط بوده و می تواند در بسط و توسعه آن کارساز باشد، زیرا بیمه عمر برخلاف برخی دیگر از شاخه های بیمه، به دلیل خدمات و مشخصات ویژه ای که دارد با موازین عدالت طلبانه و دوراندیشانه اسلام پیوند وسیع تر و وثیق تری دارد و شاهد این مدعا آن است که این نوع بیمه، از سوی فقیهان و اسلام شناسان مورد وثوق و اطمینان بیشتری قرار گرفته است. این مقاله می کوشد پس از طرح مقدماتی کلی و پایه ای، به طور مشخص به بررسی گزاره دینی خوف و رجا بپردازد و نشان دهد که با توجه به موازین و مبادی اسلامی، اقتضای یک زندگی مومنانه آن است که فرد مسلمان هم نگران آینده خویش باشد و هم د رعین حال نسبت به آن امیدوار باشد، چرا که بر مبنای آیات و روایات، دارا بودن هم زمان خوف و رجا یا بیم و امید نه تنها یک وضعیت موقتی نیست بلکه حالتی ایده آل است که باید در حیات فردی اجتماعی یک مسلمان همیشه پرورده و آماده بماند تا ضمن آن که فرد دین دار را در ادامه عمر خویش از خطر عجب، بی خیالی و بی تفاوتی دنیوی اخروی بترساند، همزمان نگاه و دیدگاه او نسبت به آتیه را هم خویش بینانه تر سازد. خوف و رجا اگرچه حالتی سوبزکتیو و درونی است که در برابر خداوند معنا می یابد اما باید به شکلی عینی در زندگی فر تبلور یافته و ظاهر گرد. از سوی دیگر بیمه عمر نیز چنان که از نام آن بر می اید هم معطوف به زندگی و عمر آینده می باشد و هم از یک ترس خردمندانه نشات می گیرد و این امر به یک معنا مصداق همان تجلی عیان و عینی خوف و رجا در قالب پدیده ای به نام بیمه عمر می باشد. چون بیمه گذار اگر از مابقی عمر و سرنوشت خود هراس نداشته باشد اساسا نیازی به بیمه نمودن خویش نمی بیند و متقابلا اگر هیچ امیدی به تضمین و تحکیم آتیه خویش نداشته باز رغبتی به بیمه عمر پیدا نمی کند.

کلیدواژه ها:

بیمه عمر ، خوف و رجا ، سوبزکتیو