مدیریت بهینه ریسک پورتفوی سرمایه گذاری شرکت های بیمه با رویکرد مدیریت دارایی بدهی

هدف اصلی این مقاله، ارایه روشی برای انتخاب بهینه مجموعه مناسبی از دارایی ها باتوجه به ترکیب بدهی ها و ذخایر بیمه ای شرکت های بیمه است. در این مقاله، ابتدا به بررسی اصول نظری مدیریت دارایی بدهی پرداخته و با تشریح مختصر تکنیک های آن، اقدام به بهینه سازی تخصیص دارایی های صنعت بیمه، براساس ریسک، بازده و دیرش دارایی ها و بدهی های شرکت های بیمه و حل آن شد. بر طبق نتایج این پژوهش، بسته به اشتهای ریسک شرکت های بیمه ایرانی، این شرکت ها در حالت ریسک گریزی و ریسک پذیری نسبی بایستی در دارایی های با درآمد ثابت، سهام بورسی کوتاه مدت، سهام بورسی بلند مدت، سهام فرابورسی و املاک و مستغلات و دارایی ثابت مشهود به ترتیب با اوزان بهینه 76/5%، 4/3%، 4/3%، 5/0% و 10% و با اوزان بهینه 36/1%، 15/1%، 28/1% و 5/6%، سرمایه گذاری نمایند. درصورتی که اقدام بیمه مرکزی ج.ا.ایران به اصلاح حدود سرمایه گذاری در آیین نامه شماره 60 شورای عالی بیمه اقدام نماید، بهتر است با توجه به درجه اشتهای ریسک منطقی شرکت های بیمه، طیفی از محدودیت ها را ترجیحا بین دو گروه اوزان بهینه فوق، بیان نماید.

کلیدواژه ها:

بیمه ، ریسک ، بازده ، دیرش ، سرمایه گذاری و مدیریت دارایی بدهی