بررسی اثرات داروهای محرک باروری در میزان ابتلا به سرطان پستان در زنان

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 343

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ISMOH17_003

تاریخ نمایه سازی: 10 اردیبهشت 1398

چکیده مقاله:

مقدمه اهداف: با توجه به افزایش قابل توجه استفاده از داروهای محرک باروری در دهه های اخیر، نگرانی های مختلف مرتبطبا استفاده از آنها، مانند خطر ابتلا به سرطان نیز افزایش یافته است.هدف از این مطالعه پژوهش محور، بررسی اثرات داروهای محرکباروری در میزان ابتلا به سرطان پستان، در زنان گروه هدف می باشد.روش ها مواد:در این خصوص یک مطالعه توصیفی روی 400 بیمار در قالب دو گروه200 نفری که گروه اول از بیماران مراجعهکننده به یکی از مراکز معتبر ناباروری سطح شهر شیراز در سال های 86تا 89 که حداقل یکبار از داروهای محرک باروری استفادهکرده اند گروه دوم که همان گروه شاهد می باشد از مراجعه کنندگان به یکی از مراکز زنان زایمان همین شهر شامل بیمارانی کهبه روش طبیعی بدون مصرف دارو در همان بازه زمانی باردار شده اند،در قالب پرسش نامه های تدوین شده بر اساس اصول پرسشنامه نویسی معیارهای روایی پایایی مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها:سپس نتایج پرسش نامه ها که از طریق مصاحبه با بیماران هر دو گروه تکمیل گردید توسط نرم افزارهای آماری مورد تجزیهو تحلیل قرار گرفت،که نتایج حاصله افزایش1 درصدی میزان ابتلای گروه هدف نسبت به گروه شاهد را نشان داد که از نظر آمارپزوهش های پزشکی افزایش معناداری بین دو گروه مشاهده نمی گردد (0.05> )بحث نتیجه گیری:با بررسی نتایج بدست آمده در مقایسه دو گروه هدف شاهد،هیچگونه شواهدی مبنی بر تاثیر داروهای محرکباروری افزایش معناداری در میزان ابتلا به سرطان پستان،مشاهده نگردید.ضمن استناد به نتایج مذکور می توان از نگرانی هایی که دراین خصوص در جامعه بیماران هدف وجود دارد که منجر به کاهش میزان استقبال از این شیوه درمانی می گردد،به نحو موثر کاسته وبا امیدواری اثربخشی کاهش تنش اضطراب ناشی از اثرات مصرف داروها بر سلامت زنان،بر درصد موفقیت این روش افزود. با اینوجود برای رسیدن به نتایج دقیق تر نیاز به مطالعات در سطح وسیع تر داریم.

نویسندگان

نازنین نعمتی

دانشکده پزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی