تاثیر آموزش مبتنی بر مدل رفتاربرنامه ریزی شده بر خودکارآمدی در بیماران مبتلا به سرطان خون پس از پیوند سلول های بنیادی خون ساز

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 334

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ISMOH18_094

تاریخ نمایه سازی: 8 بهمن 1398

چکیده مقاله:

مقدمه: سرطان دومین عامل مرگ و میردر سراسر جهان به شمار می آید. رفتارهای ارتقاء دهنده ی سلامت، یکی از معیار های عمده تعیین کننده سلامت است. نظریه رفتار برنامه ریزی شده ، چارچوب مفیدی را برای پیش بینی و درک رفتار بهداشتی فراهم می نماید. از طرفی همراه بودن خودکارآمدی با نظریه رفتار برنامه ریزی شده ، عامل موثرتری در پیش بینی قصد و رفتار می باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش مبتنی بر مدل رفتاربرنامه ریزی شده بر خودکارآمدی بیماران مبتلا به سرطان خون پس از پیوند سلول های بنیادی خون ساز انجام شده است.روش کار: این مطالعه نیمه تجربی از نوع مداخله ای شاهد دار در بیماران سرطانی پس از پیوند سلولهای بنیادی خونساز در یکی از بیمارستان های بزرگ تخصصی/ فوق تخصصی شهر شیراز در جنوب غربی ایران در سال 1397 انجام شد. از طریق نمونه گیری تصادفی، 66 بیمار دارای معیارهای ورود به پژوهش انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه سی و سه نفره آزمون و کنترل تقسیم شدند. داده ها توسط پرسشنامه جمعیت شناختی و مقیاس خودکارآمدی-(GSES) Generalized Self Efficacy Scale جمع آوری گردید. به گروه آزمون، آموزش در مورد خودکارآمدی بصورت چهره به چهره و کتابچه آموزشی ارائه گردید. سپس سطح خودکارآمدی در دو گروه قبل ، یک هفته و یک ماه بعد از مداخله مقایسه شد . تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های تی زوج، تی مستقل، تحلیل کواریانس و کای اسکوار و وان وی آنوا در نرم افزار SPSS نسخه 23 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که میزان خودکارآمدی گروه آزمون نسبت به قبل از آموزش افزایش یافته است .( p<0.001) تفاوت نمرات خودکارآمدی در گروه آزمون در همه ابعاد نسبت به قبل از مداخله از نظر آماری معنی دار بود p<0.05 اختلاف معنی داری بین متغیرهای جمعیت شناختی دو گروه مشاهده نشد.نتیجه گیری: آموزش خودکارآمدی بر اساس الگوی رفتار برنامه ریزی شده می تواند سبب افزایش اعتماد به نفس در بیماران شده و با تقویت خودمراقبتی، کیفیت زندگی بهتری را برای بیماران رقم خواهد زد.

نویسندگان

محبوبه کاظم پور

دانشجوی ارشد پرستاری سلام جامعه،کمیته تحقیقات دانشجویی،دانشکده پرستاری و مامایی،دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز ، ایران

زهرا کشتکاران

استادیار گروه پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی حضرت فاطمه س ،دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران

فاطمه ویزشفر

دکترای آموزش پرستاری گروه پرستاری ،دانشکده پرستاری و مامایی حضرت فاطمه س ،دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز ،ایران

سعیده پوراحمد

استادیار گروه آمار، دانشکده پزشکی ، دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز ،ایران