تاثیر آموزش به بیماران قبل از ورود به بخش در جهت کاهش استرس و اضطراب آنان در جهت آماده شدن جهت بستری

آموزش به بیمار، یکی از استانداردهای کیفیت مراقبتی و ازعوامل تاثیرگذار بر هزینه ها، بهبودی و درمان بیمار میباشد.آموزش به بیمار از عملکردهای اصلی حرفه های بهداشتی درمانی بوده و فرآیندی بیمار محور و مبتنی بر نیازهای ابراز شده توسط پزشک و بیمار برای کمک به بیمار جهت تصمیم گیری مشارکتی و آگاهانه در مورد بیماری است .فلسفه آموزش به بیمار به کارگیری اطلاعات و مهارتهای آموخته شده برای کنترل و کنار آمدن هر چه بهتر با بیماری توسط بیمار است که از جنبه های مهم بهبود کیفیت مراقبت و جزء حقوق بیمار به شمارمی رود و توسط تیم مراقبتی خصوصا پرستاران اجرا می شود .نقش پرستاران در چند سال اخیر به عنوان محوری ترین عضو تیم بهداشت و درمان دستخوش تغییر و تحول تاریخی شده و این تغییراز ترویج آموزش بهداشت بیماری محور به سمت توانمندسازی بیماران جهت خود مراقبتی و رسیدن به سلامت است.آگاه کردن بیمار و سهیم نمودن او در تصمیم گیری بهبودی را سرعت بخشیده و زمان اقامت در بیمارستان را کاهش می دهد و از پذیرش مجدد در بیمارستان می کاهد بنابراین از نظر اقتصادی و اجتماعی اهمیت زیادی دارد . برای رسیدن به ملزومات آموزش به بیمار موثر عالوه بر استفاده از سبکهای ارتباطی باز، شناسایی موانع وانگیزه های آموزش به بیماراز دیدگاه افراد درگیر درفرآیند آموزش به بیمارضروری است .آموزش بیمار در بیمارستان کار دشواری است و موانع زیادی در مسیر آن وجود دارد. بیماران ممکن است به دلیل اضطراب زیاد، وضع جسمی نامناسب و یا عدم درک اهمیت و نقش آموزش در بیماری خود تمایلی به یادگیری نداشته باشند همچنین بسیاری از پرستاران آگاهی و مهارت کافی درمورد روشها و اصول آموزش به بیمار را ندارند.

کلیدواژه ها:

آموزش ، بیمار ، پرستار ، اضطراب