تغییرات فیزیولوژیکی گل مریم تحت تاثیر برخی الیسیتورهای غیر زیستی در سیستم هیدروپونیک

گل مریم از مهمترین گلهای معطر ایران میباشد. به منظور بررسی تاثیر محلولپاشی اسید سالیسیلیک و متیل جاسمونات بر صفات فیزیولوژیکی گل مریم، تحقیقی بر پایه طرح کاملا تصادفی با 4 تکرار در سیستم کشت هیدروپونیک انجام شد. تیمارها شامل اسید سالیسیلیک (1/5 و 0/75 میلیمولار) و متیل جاسمونات ( 300 و 150 میکرومولار) و آب مقطر ( شاهد) پس از مرحله 4 برگی روی گل مریم محلولپاشی شدند. براساس نتایج آزمایش بیشترین پایداری غشای سلولی در تیمار 1/5 میلیمولار اسید سالیسیلیک حاصل گردید که نسبت به شاهد 20 درصد پایداری بیشتری نشان داد. همچنین کمترین پایداری غشای سلولی در تیمار شاهد و سپس تیمار 300 میکرومولار متیل جاسمونات مشاهده گردید. بیشترین محتوای کلروفیل کل در تیمار 1/5 میلیمولار اسید سالیسیلیک به دست آمد. سایر تیمارها با شاهد اختلاف چندانی نداشته و در گروه شاهد قرار گرفتند. محتوای نسبی آب تحت تاثیر تیمار الیسیتورها قرار گرفت (0.01>P) . برهمین اساس تیمار 1/5 میلی مولار اسید سالیسیلیک نسبت به شاهد و تیمار 300 میکرومول جاسمونات، به ترتیب موجب افزایش 16/4% و 26/6% محتوای نسبی آب برگها شد. براساس نتایج آزمایش محلولپاشی اسید سالیسیلیک با غلظت 1/5 میلیمولار منجر به ثبات و پایداری غشای سلولی، محتوای نسبی آب بافت و افزایش کلروفیل گل شاخه بریده مریم میگردد .

کلیدواژه ها:

اسید سالیسیلیک ، متیل جاسمونات ، مریم