ارزیابی اثر همزمانی مولفه قایم و افقی زلزله های شدید بر عملکرد لرزهای قاب فولادی نامنظم دارای جداگر آونگ اصطکاکی با روش زمان دوام سازه

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 646

فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ISSS09_032

تاریخ نمایه سازی: 3 اردیبهشت 1398

چکیده مقاله:

استفاده از جداساز لرزهای موثر ترین روش محافظت و مقاوم سازی سازه ها در مقابل خصارت های لرزهای ناشی از زلزله های بزرگ، کوچک و پس لرزه ها میباشد. متمرکز کردن میرایی و جذب انرژی سازه در تراز سطح جداساز لرزهای در کنار کاهش خصارات لرزهای می تواند هزینه عملیات تعمیر و تقویت سازه را به شدت کاهش دهد. تمرکز تحقیقات اخیر در زمینه جداسازهای لرزهای به ارزیابی وضعیت سازه در زمان تجاوز از مرز بیشینه تغییرمکان مجاز آییننامه در اثر زلزله های بزرگ و همچنین اثرات مولفه قایم زلزله در ناپایداری شدن این نوع سازه ها پرداخته است. بدین منظور در این مقاله یک قاب سه طبقه فولادی نامنظم که با جداگر آونگ اصطکاکی جداسازی شده براساس آیین نامه جدید ASCE7-16 طراحی شده و با انجام تحلیل زمان دوام غیرخطی اثرات برخورد، بلند شدگی جداساز و همچنین غیرخطی شدن روسازه ارزیابی گردید. در تحلیل زمان دوام از رکوردهای سه بعدی ETA20inXYZ استفاده شده که به کمک 22 رکورد آیین نامه FEMA P695 برای سطح خطرهای مختلف مقیاسسازی شدهاست. براساس طراحی انجام شده سازه برای سطح خطر 475 ساله مقداری غیرخطی شده ولی از سطح IO عبور نکرده است. برای سطح خطر 2475 ساله عملکرد سازه برای دو حالت با و بودن مولفه قایم از سطح LS تجاوز نکرده ولی وجود مولفه قایم موجب افزایش مفاصل پلاستیک در طبقات فوقانی شده است. درنظر گرفتن مولفه قایم در زلزله های متوسط 475 ساله موجب مقداری افزایش دریفت ها شده ولی برای زلزله های بزرگ 2475 ساله دریفت سازه %7 کاهش پیدا کرده است. جداسازی سازه با جداساز اصطکاکی موجب کاهش اثر نامنظمی سازه شده است.

کلیدواژه ها:

عملکرد لرزه ای ، سازه نامنظم جداسازی شده ، جداساز آونگ اصطکاکی ، مولفه قایم زلزله شدید ، تحلیل زمان دوام

نویسندگان

آرش رهگذر

دانشجوی دکتری سازه و زلزله، دانشگاه صنعتی شریف،

همایون استکانچی

استاد دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی شریف