بررسی اثر میراگرجرمی تنظیم شده بهینه در کاهش پاسخ لرزه ای سازه ها تحت زلزله های میدان دور و میدان نزدیک

سازه های مهندسی عمران دارای قابلیت میرایی اندکی بوده و لذا در برابر تحریکات ناشی از زلزله آسیب پذیر می باشد. ارتعاشات ناشی از این بارها منجر به خسارات سازه ای گسترده و حتی خرابی سازه می شود. استفاده از سیستم های کنترل سازه می تواند راه حلی مناسب جهت استهلاک انرژی ناشی از زلزله و کاهش ارتعاشات سازه ای محسوب گردد. طرح سیستم سازه – کنترل کننده می بایستی به واسطه درک چگونگی رفتار کنترل کننده های گوناگون در ارتقای عملکرد سازه صورت پذیرد، تا اینکه موثرترین نوع کنترل کننده برای سازه مورد نظر و خطر زلزله محتمل گزینش شود. هدف از این پژوهش، بررسی اثر 3، 9 و 20 طبقه ، میراگر جرمی تنظیم شده در کاهش پاسخ سازه می باشد. برای این منظور ساختمان های مجهز به قاب خمشی فولادی ویژه تحت شتاب نگاشت دور و نزدیک زلزله های ال سنترو، کوبه، نورثریج و امپریال قرار گرفته و با استفاده از روش تحلیل تاریخچه زمانی خطی در نرم افزار سپ طراحی و سپس به نرم افزار اپنسیس منتقل شده و پس از مدل سازی میراگر جرمی بهینه در این نرم افزار، سازه تحلیل گردیده است. نتایج حاکی از آن است که سیستم های کنترل سازه راه حل هایی مناسب جهت ارتقای عملکرد سازه محسوب می شود. روش کنترل مورد بررسی می تواند جابجایی نسبی و برش پایه طبقات سازه های مورد مطالعه را کاهش داده و لذا خسارات سازه ای ناشی از تحریک زلزله را کاهش می دهد.

کلیدواژه ها:

میراگر جرمی تنظیم شده بهینه ، پاسخ لرزهای سازهها ، نرم افزار اپنسیس ، زلزله های میدان دور و میدان نزدیک