راهکارهای سازگاری باکم آبی درمنطقه سیستان

پدیده خشکسالی و کم آبی با توجه به موقعیت جغرافیایی ایران و قرار گرفتن در کمربند خشک کره زمین، موضوع جدیدی نیست. اما با وجود تعدد نیازها و تصرفهای بشری بر محیط زیست و رشد سریع جمعیت، این پدیده روز به روز در حال افزایش است. به دلیل کاهش ذخایر آبی، ایران در آستانه بحران آب به سر میبرد و در سالهای آینده، تامین آب به یکی از بزرگترین چالش های کشور تبدیل می شود، ایران در زمینه متوسط بارش باران از میانگین جهانی بسیار فاصله دارد. خشکسالی به عنوان یکی از مهمترین بلایای طبیعی، هزینه های اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی زیادی را به همراه دارد. در زمینه آب کشاورزی که اصلی ترین بخش مصرف آب کشور به شمارمی آید، باید به سمت کشت های کمتر آب بر پیش رفت و سعی بر افزایش بهره وری آب داشت و محصول خشک بیشتری از آب کمتر به دست آورد. شرط اصلی آن پذیرش این واقعیت است که باید با شرایط کم آبی سازگار شد. دشت سیستان در بین شهرها و مناطق مختلف کشور، کمترین میزان بارندگی را دارا است. احتمال وقوع باران درمنطقه سیستان یک سوم مناطق مرکزی ایران ا ست. حداکثر، حداقل و میانگین سالانه بارندگی در د شت سیستان به ترتیب 171/5 ، 13و 53/23 میلی متر میبا شد. مجموع بارندگی سی ساله حدود 1543/7 میلی متر بوده که این میزان بارندگی تنها 34 در صد تبخیر یک سال (حدود 4700 میلی متر) دشت سیستان می باشد. به دلیل تبخیر بسیار بالای منطقه سیستان ،این منطقه با مناطق پر تبخیر جهان مثل آفریقا مقایسه میگردد. در این مقاله سعی گردیده ا ست مهمترین راهکارهای سازگاری باکم آبی درمنطقه سی ستان مورد برر سی قرارگیرد.

کلیدواژه ها:

کم آبی ، سازگاری ، خشکسالی ، تغییرات اقلیم ، تنش آبی ، سیستان ، بحران آب.هیرمند