اثر قارچ ریشه (میکوریز) Glomus mosseae بر بوته میری پیتیومی خیار در شرایط تنش شوری
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 383
فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_BIO-5-2_002
تاریخ نمایه سازی: 18 تیر 1398
چکیده مقاله:
تنش شوری یکی از مهم ترین فاکتورهای غیرزیستی است که میزان رشد و محصولدهی را در بسیاری از گیاهان محدود مینماید. شوری به علت تاثیر سوء روی گیاه میزبان باعث افزایش حساسیت میزبان، وقوع و توسعه بیماری های گیاهی میشود. قارچ ریشهها قادرند که تحمل شوری برخی گیاهان را افزایش دهند. در این تحقیق تاثیر بیولوژیکی قارچ Glomus mosseae در کنترل بیماری بوتهمیری خیار با عامل Pythium aphanidermatum مورد مطالعه قرار گرفت. همچنین تاثیر غلظتهای مختلف شوری درحضور میکوریز بر میزان رشد، تغذیه گیاه و شدت بیماری بوتهمیری خیار ارزیابی شد. نتایج نشان داد که قارچ G. mosseae به طور معنی داری (05/0p≤) باعث کاهش شدت بیماری شد. میانگین شدت بیماری توسط بیمارگر 56 درصد بود، در حالی که در تیمارهای آغشته به میکوریز کاهشی تا 28 درصد نشان داد. علاوه بر این فاکتورهای رشدی گیاه از جمله طول ریشه و ارتفاع ساقه در تیمارهای آغشته به میکوریز در خاک شور در مقایسه با گیاهان غیرآغشته به میکوریز بیشتر بود که منجر به رشد بهتر گیاه و جذب مواد غذایی توسط ریشه ها گردید. با افزایش شوری، مقدار فسفر و پتاسیم به صورت معنی داری کاهش یافت درحالی که مقدار سدیم افزایش یافت، اما در تمامی سطوح شوری آزمایش شده مقدار فسفر و پتاسیم در گیاهان آغشته به میکوریز بیشتر از گیاهان غیرمیکوریزی بود ولی مقدار سدیم کمتر بود. این نتایج نشان داد که کلنیزاسیون G. mosseae در ریشه های گیاهچه خیار می تواند از اثرات مخرب شوری و بوته میری پیتیومی بکاهد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
حلیه حسینی
دانشجوی سابق کارشناسی ارشد، گروه گیاه پزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل
ناصر پنجه که
دانشیار، گروه گیاه پزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل
حسین علایی
استادیار، گروه گیاه پزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ولی عصر(عج)، رفسنجان
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :