رابطه باورهای ارتباطی و سبهای حل تعارض با رضایت زناشویی

مقدمه: مطالعات نشان می دهد که رضایت زناشویی یکی از مهم ترین عوامل پیشرفت و دستیابی به اهداف زندگی و تحت تاثیر عوامل مختلفی است. این تاثیر می تواند هم به صورت مستقیم و هم به صورت غیرمستقیم و در تعامل با سایر متغیرهای روان شناختی از پدیده باورهایی ارتباطی و سبک های حل تعارض باشد، بنابراین هدف این پژوهش بررسی رابطه باورهای ارتباطی و سبک های حل تعارض با رضایت زناشویی بود. روش: در این مطالعه توصیفی از نوع همبستگی، نمونه آماری شامل 230 نفر از پرستاران زن متاهل شهر خرم آباد می شود که از میان تمامی پرستاران زن این شهر با استفاده از نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. شرکت کنندگان پرسش نامه های باورهایی ارتباطی، رضایت زناشویی و سبک های حل تعارض را تکمیل کردند. نتایج: نتایج حاصل از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که رضایت زناشویی ارتباط منفی معنی داری با مولفه های باورهایی ارتباطی (به جز تفاوت جنسیتی) دارد و باور به مخرب بودن مخالفت، عدم تغییر پذیری همسر، کمال گرایی جنسی و توقع ذهن خانی به ترتیب بیشترین نقش را در پیش بینی رضایت زناشویی داشتند. همچنین سبک های حل تعارض یکپارچه و مصالحه، رابطه مثبت و معنی داری و سبک های مسلط، ملزم شده و اجنناب کننده، است ارتباط منفی معنی داری با رضایت زناشویی داشتند. از میان سبک های حل تعارض، سبک یکپارچه و ملزم شده به ترتیب بیشترین نقش را در پیش بینی (به طور منفی) رضایت زناشویی دارا بودند. بحث و نتیجه گیری: زوج درمانگران و مشاوران می توانند با آموزش باورهای ارتباطی صحیح و سبک های حل تعارض مناسب در جهت افزایش رضایت زناشویی زوجین اقدام نمایند.

کلیدواژه ها:

رضایت زناشویی ، باورهای ارتباطی ، سبک های حل تعارض ، پرستاران