ارزیابی میزان سمیت آفتکش های استامیپرید، دیکلرووس و آزادیراختین روی شته جالیز Aphis frangulae gossypii و زنبور انگلواره آن Lysiphlebus fabarum

شته جالیز Aphis frangulae gossypii Glover یکی از آفات مهم خیار به شمار می آید و زنبور انگلواره پارازیتوئید Lysiphlebus fabarum Marshall به عنوان یک عامل زیست بیو کنترل می تواند در کشت زارها و گلخانه ها علیه این آفت به کار گرفته شود. در این پژوهش، حساسیت سن های مختلف پورگی شته و مرحله شفیرگی زنبور به غلظت توصیه شده مزرعه ای و نیم غلظت آفت کش های استامیپرید، دیکلرووس و آزادیراختین با روش غوطه وری بررسی شد. همچنین اثرگذاری پایداری و آزمون زیست سنجی آفت کشها روی حشره کامل انگلواره ارزیابی شد. نتایج نشان داد با افزایش سن پورگی شته، سمیت آفت کشها به طور معنی داری کاهش یافته است. آفتکش دیکلرووس روی مرحله شفیرگی زنبور، بیشترین تلفات را نشان داد. میزان LC50 استامیپرید 28/18 دیکلرووس 7/052 و ازادیراختین 1780/338 میکروگرم بر لیتر روی زنبور محاسبه شد. بر پایه استاندارد سازمان جهانی کنترل زیستی بیولوژیک ، آزادیراختین با پایداری کمتر از پنج روز، دیکلرووس بین 5تا15 و استامیپرید بین16تا30 روز به ترتیب در گروه ترکیب های ناپایدار A کمی پایدار B و به نسبت پایدار C قرار گرفتند. برابر با نتایج به دست آمده در کنترل شته جالیز، آزادیراختین قابلیت تلفیق بیشتری با زنبور انگلواره دارد

کلیدواژه ها:

زیست سنجی و مرگ ومیر ، سمیت باقی مانده ، غلظت کاهش یافته