اثر محلول پاشی متانول و دور آبیاری بر عملکرد و اجزای عملکرد دو رقم نخود Cicer arietinum L

به منظور بررسی اثر محلولپاشی متانول و دور آبیاری بر عملکرد و اجزای عملکرد دو رقم نخود، آزمایشی به صورت به صورت کرتهای دوبار خرد شده در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1387 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد اجرا شد. آبیاری به عنوان عامل اصلی با مدار 10 و 20 روز و دورقم نخود ILC482) تیپ کابلی) و پیروز (تیپ دسی) و متانول در غلظتهای 10،20 و30 درصد حجمی به عنوان فاکتورهای فرعی در نظر گرفته شدند. متانول در طی فصل رشد سه مرتبه با فواصل 10 روز بعد از شروع غلافدهی برروی اندامهای هوایی بوتههای نخود محلولپاشی شد. نتایج نشان داد که محلولپاشی متانول اثرات معنیداری بر روی عملکرد و اجزای عملکرد داشت. محلولپاشی با غلظت 30 درصد، بیش از سایر تیمارها بر عملکرد و اجزای عملکرد موثربود به طوری که موجب افزایش تعداد غلاف، وزن دانه، وزن 100دانه، تعداد دانه در بوته و شاخص برداشت شد. بیشترین و کمترین عملکرد بیولوژیک به ترتیب در تیمار محلولپاشی متانول 30 درصد (2198 کیلوگرم در هکتار) و متانول صفر درصد (1823 کیلوگرم در هکتار) مشاهده شد. همچنین در تیمار محلولپاشی30 درصد متانول، بیشترین عملکرد دانه با1243 کیلوگرم در هکتار و در تیمار متانول صفر درصد با 904 کیلوگرم در هکتار، کمترین عملکرد دانه بهدست آمد. به طور کلی میتوان کاربرد محلولپاشی 30 درصد را برای افزایش عملکرد در گیاه نخود توصیه کرد.

کلیدواژه ها:

تنش خشکی ، دور آبیاری ، متانول ، نخود (.L arietinum Cicer )