اثر سیستم پخت بر چسبندگی نخ پلی استر به لاستیک در تایرهای رادیال

استفاده از نخ منفی ریون در ساخت منجید و بلت تایر رادیال متداول است، ولی به علت منشا طبیعی نخ ریون و عوارض زیست محیطی، یعنی از بین رفتن جنگل ها برای تولید این نخ، کوشش بشر صرف جایگزینی نخ های مصنوعی به جای نخ ریون مشابه است. نخ پلی استر به عنوان یک جایگزین با خواص فیزیکی و مکانیکی قابل قبول در مقایسه با نخ ریون، دارای مزایایی نظیر پایداری ابعادی و استحکام کششی بیشتر، قیمت و وزن کمتر است، اما این ضعف را دارد که در شرایط کار یا همراه با تایر حین فرایند پخت در دمای بالا، چسبندگی آن به لاستیک کاهش می یابد و خواص مکانیکی ضعیفی نشان می دهد. علت اصلی این ضعف، آبکافت و آمین دار شدن زنجیره های پلی استر در سطح نخ است. منبع اصلی آمین دار شدن، سیستم پخت آمیزه است. در این پژوهش، هدف شناسایی عوامل مشکل زا در چسبندگی مطلوب نخ پلی استر به لاستیک و حذف یا کاهش این عوامل در سیستم پخت است. با استفاده از طرح آزمایش های عاملی( روش تا گوچی )اثر کایوچو، سیلیکا، گوگرد، شتاب دهنده، رزور سینول و هگزامتیلن تترامین مطالعه شده و من آمیزه های مختلف طراحی و به صورت سازمان یافته بررسی شده است. نتایج مطالعات بیانگر این واقعیت است که افزایش مقدار سیلیکا، گوگرد و رزورسینول تا درصدهای معینی موجب افزایش چسبندگی نخ پلی استر به لاستیک می شود. آمیزه بهینه حاصل، از خاصیت مطلوب چسبندگی به نخ (بیش از 4kgf) و خواص فرآیندی و مکانیکی مناسب ( استحکام کششی بیش از 225kgf و مدول (300درصد) بیش از 130kgf )برای تولید تایرهای رادیال برخوردار است.

کلیدواژه ها:

نخ تایر ، پلی استر ، تایر رادیال ، چسبندگی ، سیستم پخت