بررسی اثر منابع آلی و غیرآلی در باند کردن عناصر معدنی در شرایط برون تنی

در این آزمایش، توانایی پلی ساکاریدهای غیرنشاسته ای از دو منبع گندم و جو به عنوان منابع آلی و پرلیت به عنوان منبع غیرآلی در باندکردن کاتیونهای منگنز، آهن، روی، و مس در شرایط برونتنی بررسی شد. مقدار رطوبت، پروتیین، خاکستر، عصاره اتری، کل کربوهیدرات، NDF، ADF، ADL، فیبر خام، ویسکوزیته، سلولز، همیسلولز، کل فیبر جیرهای گندم، و جو اندازهگیری شد. ظرفیت باندکردن منگنز، روی، آهن، و مس در شرایط فیزیولوژیکی تقلیدشده معده، روده، و کولون در گندم، جو و پرلیت در شرایط آزمایشگاه اندازهگیری و مقایسه شد. تیمار اسیدی موجب حذف بیشتر مواد معدنی اندوژنوس بهجز آهن شد. دانه جو بیشترین ظرفیت باندکردن عناصر مس 44/48) درصد)، روی 11/07) درصد)، و منگنز 5/16) درصد) را در شرایط روده کوچک؛ و پرلیت ظرفیت باندکردن کمتر برای عناصر مس 1/41) درصد)، روی 1/74) درصد)، و منگنز 0/76) درصد) را در مقایسه با جو و گندم نشان داد. بیشترین مقدار خروج مواد معدنی در شرایط اسیدی در هر سه ماده خوراکی به ترتیب برای عناصر منگنز، روی، مس و آهن بود و بیشترین مقدار باندشدن در منابع آلی در شرایط تقلیدشده روده کوچک به ترتیب به عناصر آهن، مس، روی، و منگنز تعلق داشت. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که الیاف جیرهای قابلیت دسترسی مواد معدنی را کاهش میدهند.

کلیدواژه ها:

باندشدن مواد معدنی ، پرلیت ، جو ، فیبر جیره ایی ، گندم