تاثیر تلقیح بذر با ازتوباکتر و سودوموناس و زمان مصرف کود نیتروژنه بر عملکرد، کارایی مصرف کود و سرعت پر شدن دانه آفتابگردان

به منظور بررسی زمان مصرف کود نیتروژنه و تلقیح بذر با باکتری های محرک رشد بر عملکرد، کارایی مصرف کود، سرعت و دوره موثر پر شدن دانه آفتابگردان، آزمایشی در سال زراعی 1390 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار انجام گرفت. عامل اول، زمان مصرف کود نیتروژنه در سه سطح (یک سوم در مرحله چهار تا ششبرگی، یک سوم در مرحله غنچهدهی و یک سوم در مرحله گلدهی)، (یک دوم در مرحله چهار تا ششبرگی، یک دوم در مرحله غنچهدهی)، (یک چهارم در مرحله چهار تا شش برگی، یک دوم در مرحله غنچهدهی و یکچهارم در مرحله گلدهی) بهترتیب بهصورتN1، N2 وN3 و عامل دوم، تلقیح بذر با باکتری های محرک رشد در چهار سطح (عدم تلقیح، تلقیح بذر با باکتریهای ازتوباکتر کروکوکوم استرین 5، سودوموناس پوتیدا سویه 9 و سودوموناس پوتیدا سویه (41 بود. نتایج نشان داد که حداکثر وزن تکبذر، طول دوره موثر پر شدن دانه، عملکرد دانه و زیستی، وزن هزاردانه، تعداد دانه در طبق، ارتفاع بوته، قطر طبق و قطر ساقه در سطح دوم از زمان مصرف نیتروژن و تلقیح بذر با ازتوباکتر بهدست آمد. بیشترین کارایی مصرف نیتروژن در کاربرد نیتروژن بهصورت N2 و تلقیح بذر با ازتوباکتر و کمترین آن در کاربرد به صورتN1 و عدم تلقیح بذر با باکتری مشاهده شد. بهنظر میرسد بهمنظور افزایش عملکرد، کارایی مصرف کود، سرعت و دوره موثر پر شدن دانه میتوان تلقیح بذر با ازتوباکتر در مصرف کود بهصورت N2 را پیشنهاد کرد

کلیدواژه ها:

آفتابگردان ، تلقیح بذر ، عملکرد ، محرک رشد ، نیتروژن