کاربرد مدل ساختاری تفسیری برای سطح بندی زنجیره نوآوری و فناوری در دانشگاه علوم پزشکی تهران

در محیط پویا و اقتصادی امروز، وجود دانشگاه نوآور برای نقش آفرینی مستقیم در فرآیند توسعه ملی و تولید ثروت یک ضرورت است. لذا با توجه به اهمیت نوآوری و فناوری در توسعه و تعالی دانشگاه علوم پزشکی تهران، هدف از انجام این پژوهش کاربرد مدل ساختاری تفسیری برای سطح بندی و دسته بندی عوامل اثرگذار در زنجیره نوآوری و فناوری جهت کمک به نوآور بودن دانشگاه علوم پزشکی تهران می باشد. در این پژوهش با استفاده ازنظر متخصصان ( که 10 نفر از اساتید دانشگاه بودند و از جامعه هدف به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شده اند) و مرور ادبیات نظری، 9 دسته عوامل موثر بر زنجیره نوآوری و فناوری شناسایی شدند. سپس با نظرات خبرگان و اعمال مدل ساختاری تفسیری، ارتباط و قدرت نفوذ عوامل بر هم مشخص و عوامل در 5 دسته سطح بندی شدند. نتایج این روش نشان می دهد که سه عامل بهره برداری از منابع، استقراض و سرمایه گذاری خارجی و اکتساب علم و انتقال فناوری در پایین ترین سطح خروجی این مدل قرار داشته و دارای قدرت نفوذگذاری بسیار مناسبی می باشند که منجر به توسعه نوآوری در دانشگاه می شود. با توجه به نتایج تحقیق امید است که بتوان مدیران را در برنامه ریزی صحیح یاری رساند.

کلیدواژه ها:

نوآوری ، فناوری ، دانشگاه علوم پزشکی تهران ، مدل سازی ساختاری تفسیری