بررسی الگوهای سنجش سطح پایداری کسب و کارهای کوچک و متوسط کشاورزی

بررسی ها نشان می دهند که در عمل بسیاری از کسب وکارهای کوچک و متوسط ایجاد شده در بخش های مختلف از سطح پایداری مناسبی در ابعاد اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی برخوردار نبوده و به دلیل مواجهه با موانع و مشکلات مختلف، رشد و ماندگاری آن ها در کشورهای مختلف از جمله ایران با تردیدهای فراوانی همراه شده است. با توجه به اهمیت موضوع، هدف اصلی این مقاله که مبتنی بر مرور وسیع و گسترده ادبیات نظری و تجربی مرتبط و منابع کتابخانه ای می باشد، بررسی مدل ها و الگوهای سنجش سطح پایداری کسب و کارها بود. مرور ادبیات مرتبط نشان داد که از سوی محققان و پژوهشگران مختلف، مدل-های متنوعی شامل مدل ISO/cd 9004، مدل سرآمدی سازمان، مدل ارزش افزوده برای اجتماع و سهامدار به کمک بازیابی زیست محیطی، مدل تجزیه و تحلیل عوامل سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و تکنولوژیکی (PEST)، مدل سود سه گانه یا خط پایین سه گانه (TBL)، مدل سود سه گانه و چهار جنبه پشتیبان (TBL+ 4 Facets)، مدل 3P، الگوی طرح گزارش جهانی (GRI) و مدل خانه مدیریت زنجیره تامین پایدار، جهت سنجش پایداری کسب و کارها ارائه شده است. براساس نتایج مرور ادبیات، در اکثر مدل ها و الگوهای مطرح شده، سه بعد پایداری اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی، در قالب رویکرد جامع و سیستمی مورد توجه قرار گرفته است.لذا، اهداف پایداری در کسب و کارهای کوچک و متوسط ایجاد تعادل بین سلامت اجتماعی، کیفیت زیست محیطی و رفاه اقتصادی است.

کلیدواژه ها:

پایداری ، مدل های سنجش پایداری ، کسب و کارهای کوچک و متوسط ، کشاورزی