تحریک رشد، افزایش آهن، پتاسیم و ترکیبات دیواره سلولی با کاربرد سیلیسیم در گیاه برنج تحت شرایط کمبود آهن

کمبود آهن یکی از تنش های اصلی کاهش رشد و بازده غلات است. سیلیسیم در گندمیان از جمله برنج به عنوان یک عنصر ضروری است که ممکن است در کاهش تنش های زیستی و غیرزیستی در گیاهان موثر باشد. در این تحقیق، بر همکنش تغذیه آهن و سیلیسیم در گیاه برنج رقم طارم بررسی شد. گیاهان در گلخانه تحت تیمارهای صفر، 2 و 10 میلیگرم آهن در لیتر به صورت کلات آهن به عنوان فاکتور اول و سیلیسیم در دو سطح صفر و 5/1 میلیمولار به صورت سیلیکات سدیم به عنوان فاکتور دوم کاشته شدند. بر اساس طرح بلوکهای کامل تصادفی و در قالب آزمایش فاکتوریل و با پنج تکرار بود. گیاهان بعد از پنج هفته برداشت شدند. کمبود آهن منجر به کاهش وزن خشک و ارتفاع شد. بعلاوه، در شرایط کمبود آهن میزان سلولز اندام هوایی، لیگنین و پروتیین های محلول ریشه و اندام هوایی کاهش و میزان پتاسیم ریشه افزایش یافت. در مقابل، تغذیه سیلیسیم منجر به افزایش ارتفاع و وزن خشک گیاهان شد. بعلاوه، غلظت آهن و پتاسیم با کاربرد سیلیسیم در تغذیه گیاهان در شرایط کمبود آهن افزایش یافت. همچنین، کاربرد سیلیسیم میزان سلولز، لیگنین، پروتیین های محلول ریشه و اندام هوایی و میزان فنل اندام هوایی گیاه را افزایش داد. این نتایج نشان میدهد که تغذیه سیلیسیم با افزایش مقدار آهن و پتاسیم و ازدیاد ترکیبات دیواره ای و فنل ها میتواند اثرات زیانبار کمبود آهن را کاهش دهد.

کلیدواژه ها:

آهن ، برنج ، سیلیسیم ، فنل ها ، لیگنین و مواد دیواره ای