کاربرد خارجی گلایسین بتایین به منظور کاهش اثرات تنش خشکی در ذرت (Zea mays L.)

خشکی از مهمترین تنش های محدود کننده رشد و تولید در گیاهان زراعی است و استفاده از روش های مدیریتی برای کاهش اثرات خشکی اهمیت زیادی دارد. به منظور بررسی اثر محلول پاشی گلایسین بتایین بر گیاه ذرت تحت شرایط تنش خشکی آزمایشی به صورت اسپلت اسپلت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در شهرستان فیروزآباد استان فارس انجام شد. عامل اصلی دور آبیاری (4 و 8 روز) و عامل فرعی اول کاربرد غلظت های گلایسین بتایین ( صفر، 50، 100 و 150 ppm) و عامل فرعی دوم زمان محلولپاشی (مرحله ساقه رفتن 4 برگی و قبل از گلدهی8 برگی) بود. نتایج تجزیه واریانس نشان داد اثر سه عامل بر تمامی صفات به جز میزان کاروتینویید، شاخص سطح برگ و تعداد ردیف در بلال معنی دار بود. دور آبیاری 8 روز موجب اعمال تنش خشکی بر گیاه شد به طوری که میزان کلروفیل a،کلروفیلb ، شاخص سطح برگ، ارتفاع نهایی بوته، عملکرد دانه و تعداد دانه در ردیف، و وزن هزار دانه به طور معنی داری کاهش یافت. اما محلول پاشی با گلایسین بتایین موجب بهبود شرایط تنش در دو مرحله نمونه برداری (4و 8 برگی) شد به طوریکه در غلظت 150 ppm بالاترین مقادیر را در تمام صفات به خود اختصاص داد که این برتری در زمان محلول پاشی در مرحله قبل از گلدهی (8 برگی) گیاهان نمایان تر بود. محلول پاشی با غلظت 150 ppm گلایسین بتایین قبل از گلدهی در شرایط تنش و بدون تنش خشکی توانست میزان کلروفیل a،کلروفیلb ، شاخص سطح برگ، ارتفاع نهایی بوته، عملکرد دانه و اجزای عملکرد، و وزن هزار دانه را بهبود بخشد. در نهایت، می توان گفت مصرف گلایسین بتایین با غلظت 150 ppm در زمان قبل از گلدهی و شرایط غیر تنش برتری داشت ودر استفاده از این ماده زمان کاربرد، غلظت و از همه مهم تر شدت اعمال تنش بر نتایج حاصل موثر می باشد.

کلیدواژه ها:

محلول های سازگار ، تعدیل اسمزی ، تحمل تنش ، دور آبیاری