بکارگیری افزودنیهای معدنی و بازیافتی بهمنظور افزایش مقاومت لغزشی رنگهای دوجزیی خط کشی

سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 418

فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JTE-8-1_005

تاریخ نمایه سازی: 19 شهریور 1396

چکیده مقاله:

مقاومت لغزشی رنگهای خطکشی یکی از چالشهای مهم ایمنی (بویژه ایمنی رانندگان وسایل نقلیه دوچرخ و عابرین) در سطوح معابر است.از میان انواع رنگهای خطکشی، کاربرد رنگهای دوجزیی در تقاطعها و میدانها بسیار گسترده است، بنابراین باید از رنگی استفاده شود که از مقاومت لغزشی قابل قبولی برخوردار باشد. در این پژوهش ارزیابی و بهبود مقاومت لغزشی یکی از رنگ های دوجزیی پرمصرفدر معابر شهر تهران مورد بررسی قرار گرفته است. برای این کار از افزودنی های مختلف استفاده شده و آزمایشهای تعیین مقاومت اصطکاکی، مقاومت سایشی، مقاومت چسبندگی و قدرت بازتابندگی بر روی نمونهها انجام گرفت. بر پایه نتایج حاصل از آزمونها نتیجهگردید که رنگ های خط کشی دوجزیی اجرا شده در سطح شهر، از مقاومت لغزندگی کمی برخوردارند. این مشکل میتواند با استفاده از مصالحی نظیر خرده شیشه ضایعاتی، دانههای سیلیسی و خرده لیکا(رس منبسط شده) برطرف شود. از مقایسه نتایج نمونه های حاویافزودنیهای مختلف مشخص شد که خرده شیشه ضمن افزایش مقاومت لغزشی رنگ عملکرد بهتری نسبت به دیگر افزودنیها داشته وتاثیرات سوء بر عملکرد رنگ نداشته است. با انجام آزمایش آونگ انگلیسی و تعیین پارامتر ارزش مقاومت لغزندگیSRV مشخص شد که با افزودن خرده شیشه به میزان 10 % وزنی رنگ خط کشی، می توان اصطکاک سطح رنگ را در شرایط بارانی به اندازه 21 واحد (از 38 به 59 ) و مقاومت بازتابندگی را به اندازه 40 واحد( از 239 به 279 ) افزایش داد به گونه ای که در دیگر ویژگی های رنگ خط کشی تاثیراتمنفی چندانی نداشته باشد. مشخص گردید که استفاده از افزودنیهای یاد شده سبب کاهش مقاومت سایشی رنگ خطکشی میگردند

کلیدواژه ها:

نویسندگان

علی سیاهی

دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

امیر کاووسی

دانشیار، دانشکده مهندسی عمران و محیطزیست، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

امین میرزابروجردیان

استادیار، دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران