بررسی عوامل موثر بر چسبندگی بین لایه روسازی بتن غلتکی و میان لایه ماسه آسفالت جاذب تنش

یکی از راهکارهای کاهش ترک ها در روکش های آسفالتی استفاده از میان لایه های جاذب تنش است که مورد توجه پژوهشگران قرارگرفته است. اما در اجرای میان لایه های جاذب تنش نیز باید مواردی از جمله چسبندگی درست بین میان لایه و لایه روسازی قدیمیرعایت گردد تا خرابی های دیگری مانند ترک های هلالی در روکش ایجاد نگردد و عمر روسازی جدید افزایش یابد. در این مقالهچسبندگی بین میان لایه جاذب تنش ماسه آسفالت و لایه بتن غلتکی مورد بررسی قرار گرفت. به همین دلیل عواملی مانند نوع اندودسطحی، مقدار اندود سطحی مورد استفاده و دمای لایه زیرین که در اجرای میان لایه اهمیت دارند در این پژوهش مورد ارزیابیقرار گرفت. چهار نوع قیر متفاوت شامل قیر 60/70، قیر 60/70 اصلاح شده با پودر لاستیک، قیر امولسیونی CSS و قیر امولسیونیCRS به منظور تعیین قیر مناسب برای اندود سطحی انتخاب گردید و هرکدام به میزان 200، 400 و 600 گرم بر مترمربع بر رویسطح بتن غلتکی اجرا گردید. همچنین برای تعیین دمای مناسب پخش اندود سطحی، دمای لایه بتن غلتکی 0 و 25 و 60 درجهسانتیگراد در نظر گرفته شد. آزمایش مقاومت چسبندگی بین لایهای با استفاده از دستگاه ال پی دی اس و بر روی نمونه های استوانهای انجام گرفت. بر این اساس مشخص گردید که عواملی چون ویسکوزیته اندود سطحی و مدت زمان شکست قیر امولسیونی تاثیرزیادی بر روی میزان چسبندگی بین لایه ای دارند. نتایج این آزمایش نشان داد که استفاده از قیر 60/70 و قیر 60/70 اصلاح شده باپودر لاستیک در دماهای بالاتر چسبندگی مناسب تری ایجاد می کند در حالی که افزایش دمای روسازی برای قیرهای امولسیونی لزومانتایج مطلوبی را در پی نخواهد داشت. همچنین در دماهای بسیار پایین سطح روسازی، استفاده از قیرهای امولسیونی با مقدار کمترتوصیه می گردد؛ در شرایطی که در این دما استفاده از قیرهای خالص و اصلاح شده با مقدار بالاتر موجب افزایش چسبندگی می شود.

کلیدواژه ها:

چسبندگی بین لایه ای ، میان لایه ماسه آسفالت جاذب تنش ، دستگاه ال پی دی اس ، اندود سطحی