آلودگی نمونه های سیلوی ذرت و کنسانتره به قارچ ها و آفلاتوکسین B1 در تعدادی از گاوداری ها در برخی از شهرهای استان یزد

زمینه مطالعه: آفلاتوکسین B1 یک متابولیت ثانویه سمی است که توسط برخی از گونه های توکسین زای آسپرژیلوس به خصوص آسپرژیلوس فلاووس و آسپرژیلوس پارازیتیکوس تولید شده و موجب آلودگی مواد غذایی دامی می گردد. هدف: هدف از این مطالعه بررسی آلودگی نمونه های کنسانتره و سیلوی ذرت به قارچ های توکسین زا و آفلاتوکسین B1 در گاوداری های استان یزد در ایران بود. روش کار: تعداد 80 نمونه کنسانتره و 80 نمونه سیلوی ذرت از گاوداری های 4 شهر استان یزد در دو فصل زمستان و بهار (40 نمونه در هر فصل و یک نمونه از هر واحد گاوداری) جمع آوری شدند. نمونه ها به منظور جداسازی و تعیین قارچ های توکسین زا بر روی محیط های قارچ شناسی کشت داده شدند. به صورت همزمان، میزان آفلاتوکسین B1 موجود در نمونه های جیره به روش الایزا اندازه گیری گردید. نتایج: نتایج نشان دادند که در فصل زمستان گونه های آسپرژیلوس (3/49 %)، پنی سیلیوم (23 %)، موکور (3/22 %) و فوزاریوم (8/4 %) و در فصل بهار گونه های آسپرژیلوس (9/46 %)، پنی سیلیوم (8/21 %)، موکور (5/28 %) و فوزاریوم (8/2 %) فراوانترین قارچ های جدا شده از کل جیره های غذایی تحت آزمایش بودند. میانگین آفلاتوکسینB1 در جیره ها به ترتیب در زمستان و بهار g/kgμ 25/0 و g/kgμ 21/0 بود. بر پایه آزمون های آماری نتایج، اختلاف های معناداری بین فراوانی جدایه های آسپرژیلوس با سایر گونه های قارچی و همچنین بین قارچ های توکسین زا نظیر آسپرژیلوس، فوزاریوم و پنیسیلیوم با سایر قارچ های جدا شده مشاهده گردیدند (05/0> p). در بین قارچ های توکسین زا، اختلاف های معناداری بین گونه های آسپرژیلوس و پنیسیلیوم، گونه های آسپرژیلوس و فوزاریوم و گونه های پنیسیلیوم و فوزاریوم مشاهده گردیدند (05/0> p). ارتباط معناداری بین تعداد قارچ های توکسین زا با آفلاتوکسین B1 جیره ها مشاهده شد (05/0> p). نتیجه گیری نهایی: نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهند که تشخیص سریع و اختصاصی قارچ های مولد آفلاتوکسین جهت اطمینان از سلامت قارچی مواد غذایی دامی ضروری می باشد.

کلیدواژه ها:

آسپرژیلوس ، آفلاتوکسین B1 ، جیره غذایی ، گاوهای شیری ، یزد