شناخت مفهوم و مصادیق خطر اجتماعی در حقوق ایران و فرانسه

آغاز آفرینش و ایجاد اجتماعات بشری تا به امروز، خطرات بسیاری زندگی افراد را در معرض تهدید قرار داده است. برخی از این خطرات، چنان تاثیر اقتصادی به جا میگذارد و سطح معاش را به پایین ترین حد خود می کشاند که سبب میشود دولتها در برابر قربانیان، احساس مسیولیت کرده و تلاش خود را در جهت مدیریت این خطرات، ساماندهی کنند. اعلام چنین مسیولیتی از سوی دولتها و ایجاد بیمه های اجتماعی سبب میشود اینگونه خطرها، رنگ اجتماعی به خود گیرد. اگرچه مصادیق خطرهای اجتماعی که میتوان آنها را در سه دسته خطرهای ناشی از زندگی حرف های، خطرهای جسمانی و خطرهای برآمده از تشکیل خانواده قرار داد، در بسیاری از نظامهای حقوقی شناسایی شده اند اما مفهوم خطر اجتماعی همچنان مهجور مانده است. از این رو در پژوهش حاضر، سعی بر آن شده است با تکیه بر عناصر مشترک خطرات اجتماعی و آموزه های نظریه پردازان در حقوق فرانسه، به تعریفی منسجم از اصطلاح خطر اجتماعی دست یابیم. پس از شناخت مفهوم خطر اجتماعی و بررسی مصادیق آن در حقوق ایران، اشکالاتی جهت توزیع و اجتماعی ساختن این قسم از خطرات نمایان میشود که با یاری جستن از برخی دستاوردهای نظام تامین اجتماعی فرانسه میتوان در جهت رفع این اشکالات برآمد.

کلیدواژه ها:

تامین اجتماعی ، خطر اجتماعی ، تاثیر اقتصادی ، تقبل جمعی ، مصادیق خطرات اجتماعی