بررسی اثر بخشی آموزش مدیریت استرس و حل مساله بر کیفیت زندگی و امید به زندگی زنان نابارور

مقدمه و هدف: پژوهشی حاضر با هدف بررسی اثر بخشی آموزشی مدیریت استرسی و آموزشی حل مساله بر کیفیت زندگی و امید به زندگی زنان نابارور اجرا گردید. مواد و روشی ها: پژوهشی از نوع آزمایشی و طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه ی آماری 400 نفر از زنان نابارور مراجعه کننده به مرکز ناباروری در شهر رشت بوده که به طور تصادفی 250 نفر از آنان انتخاب شده و کیفیت زندگی و امید به زندگی آنان مورد سنجش قرار گرفت. سپس 45 نفر از آن ها که کیفیت زندگی و امید به زندگی پایین تری داشتند به طور تصادفی ساده، در سه گروه 15 نفر، شامل دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل جایگزین شدند. گروههای آزمایشی هر کدام به مدت 10 جلسه ی 90 دقیقه ای به ترتیب تحت آموزشی مدیریت استرسی و حل مساله قرار گرفتند. پس از اتمام برنامه آموزشی آزمودنی ها بار دیگر مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافتهها: بین نمرات امید به زندگی و کیفیت زندگی گروه های آزمایشی با گروه کنترل تفاوت معناداری وجود داشت (P< 05/0)، در حالی که بین نمرات دو گروه آزمایشی تفاوت معناداری وجود نداشت(P> 05/0). بحث و نتیجه گیری: نتایج پژوهشی حاکی از اثربخشی آموزشی مدیریت استرسی و حل مساله بر امید به زندگی و کیفیت زندگی زنان نابارور می باشد. با توجه به کاهش کیفیت زندگی و امید به زندگی در زنان نابارور و موثر بودن مداخله روانی و آموزشی در بهبود این متغیرها، پیشنهاد می شود که برنامه های آموزشی به موازات درمان ناباروری برای این افراد در نظر گرفته شود.

کلیدواژه ها:

آموزش مدیریت استرسی ، آموزشی حل مساله ، کیفیت زندگی ، امید به زندگی ، ناباروری