تعیین مقاومت ضد میکروبی سویه های استنوتروفوموناس مالتوفیلیا جمع آوری شده از بیماران مراجعه کننده به بیمارستان های ایران در سال 1395-1394

سابقه و هدف: استنوتروفوموناس مالتوفیلیا به عنوان یک باکتری محیطی و پاتوژن فرصت طلب مطرح بوده است، که امروزه عامل بسیاری از عفونت های بیمارستانی با درصد بالای مرگ ومیر بخصوص در افراد دچار نقص سیستم ایمنی می باشد. افزایش ظهور مقاومت های چند دارویی در بین ایزوله هایی همچون استنوتروفوموناس مالتوفیلیا به عنوان نگرانی جهانی مطرح می باشد که در این میان تولید بتالاکتاماز ها، پمپ های ترشحی، تولید آنزیم های تغییر دهنده ی آنتی بیوتیک ها، کسب ژن های مقاومت از طریق اینتگرون ها و کاست های ژنی بیشترین عامل در ایجاد مقاومت بررسی شده است. لذا هدف از این مطالعه بررسی حساسیت ضد میکروبی، سویه های مالتوفیلیا استنوتروفوموناس جدا شده از بیماران بستری در بیمارستان های منتخب ایران می باشد. مواد و روش ها: در مطالعه حاضر 164 ایزوله استنوتروفوموناس مالتوفیلیا از بیماران بستری و دارای علایم بیماری در بیمارستانهای منتخب ایران در بین سال های 1395-1396 جداسازی و با روش های فنوتیپی میکروب شناسی مرسوم شناسایی و توسط PCRژن 16srRNA تایید گردیدند. تست های حساسیت ضد میکروبی با استفاده از روشهای دیسک دیفیوژن براساس رهنمودهای CLSIانجام گردید. یافته ها: از مجموع 164 ایزوله ی شناسایی و تایید شده ی استنوتروفوموناس مالتوفیلیا 100 %نمونه ها مقاوم به ایمی پنم و 95 % مقاوم به مروپنم و دوری پنم بودند. درصد مقاومت ایزوله ها به سایر آنتی بیوتیک ها نظیر سفتازیدیم، مینوسایکلین، لووفلوکساسین و تری متوپریم-سولفومتوکسازول به ترتیب 69/51 %، 0 %،0 % و 3.04 % گزارش شد. نتیجه گیری: با توجه به افزایش شیوع مقاومت به آنتی بیوتیک تری متوپریم-سولفامتوکسازول و مقاومت ذاتی استنوترفوموناس مالتوفیلیا به کارباپنم ها و بروز مکانیسم های مقاومت آنتی بیوتیکی متنوع، درمان عفونت های ناشی از این باکتری موجب نگرانی است، از اینرو برای کنترل عفونت و جلوگیری از گسترش باکتریهای مقاوم به دارو، نیاز به مدیریت دقیق در تجویز دارو و شناسایی ایزوله های مقاوم می باشد.

کلیدواژه ها:

استنوتروفوموناس مالتوفیلیا ، بتالاکتامازها ، مقاومت ضد میکروبی ، کوتریموکسازول