بررسی مقاومت به آنتی بیوتیک ها در میان جدایه های انتروکوکوس جداشده از بیمارستانهای گنبدکاووس

سابقه و هدف: توانایی انتروکوک ها در باقی ماندن و یا انتشار در محیط بیمارستان و کسب شاخص های مقاومت آنتی بیوتیکی، درمان برخی از عفونتهای انتروکوکی را مشکل میسازد. این باکتریها که درگذشته ازلحاظ بالینی کم اهمیت تلقی می شدند به دلیل کسب مقاومت اکتسابی به چندین آنتی بیوتیک مهم بالینی مانند ونکومایسین با شیوع 21% از اوایل سال 2791 به عنوان دومین عامل شایع عفونت های بیمارستانی؛ و سومین عامل باکتریمی بیمارستانی در امریکا مطرح شدند. مواد و روش ها: هدف از این مطالعه تعیین مقاومت جدایه های انتروکوکوس به آنتی بیوتیک های رایج در بازار (پنیسیلین، نورفلوکساسین، تتراسایکلین، سفوکستین، نیتروفورانتویین، تریمتوپریم، ریفامپیسین و جنتامایسین) با روش انتشار دیسک می باشند. یافته ها: نتایج آنتی بیوگرام با استفاده از انتشار دیسک نشان داد که 1 جدایه به تمامی آنتی بیوتیک ها حساس و 1 جدایه دیگر کاملا مقاومت نشان دادند. 6 سویه دیگر نیز طیف متفاوتی از مقاومت و حساسیت به آنتیبیوتیک های مورداستفاده نشان دادند. نتیجه گیری: مهمترین دلیل اهمیت انتروکوکوسها، مقاومت ذاتی آنها به آنتی بیوتیک های معمول و کسب مقاومت در برابر تقریبا تمامی آنتی بیوتیک های در دسترس می باشد. مقاومت این باکتری ها و قابلیت انتقال آن به دیگر جنس های باکتری ها امروزه تبدیل به مسیله نگران کننده ای شده است.

کلیدواژه ها:

آنتی بیوگرام ، مقاومت ، آنتی بیوتیک های رایج