بررسی ارتباط بین سبک رهبری تحولگرا و توانمندی کارکنان مطالعه موردی (شرکت سهامی بیمه ایران – استان همدان)

امروزه در اغلب سازمانها از تواناییهای کارکنان استفاده مطلوبی نمیشود و مدیران قادر نیستند ظرفیتهای بالقوه آنان را به کار گیرند. توانمندسازی منابع انسانی یکی از نگرشهای عصر جدید، و یک ابزار مدیریتی است که می توان درجهت هدایت منابع انسانی به منظور افزایش بهرهوری مورد استفاده قرار داد و در حقیقت پاسخ به نیاز حیاتی مدیریت معاصر است چرا که کارکنان، گرانبهاترین سرمایه یک سازمان هستند و تحول و پویایی هر سازمان نیز به میزان توانمندی نیروی انسانی آن سازمان بستگی دارد. در این پژوهش به بررسی و مطالعه دو متغیر مهم تأثیرگذار در موفقیت و اثربخشی سازمانی که امروزه از جمله مسائل اصلی مورد توجه صاحبنظران علوم رفتاری و مدیریت منابع انسانی به شمار میرود، یعنی سبک رهبری و توانمندسازی کارکنان پرداخته شده است. این متغیرها در سطح کارشناسان شرکت سهامی بیمه ایران استان همدان مورد بررسی و اندازهگیری قرار گرفت. فرضیه این تحقیق عبارت بود از اینکه آیا بین سبک رهبریتحولگرا و توانمندسازی کارکنان در جامعه آماری مورد بررسی رابطه وجود دارد؟ برای این منظور تعداد 97 پرسشنامه در میان کارشناسان شرکت سهامی بیمه ایران استان همدان پس از توزیع جمعآوری گردید. بررسی دادههای گردآوری شده انجام پذیرفت. نتایج حاصل از تحلیل اطلاعات با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون حاکی از SPSS با نرم افزار اینست که ارتباط معنادار و مستقیمی میان سبک رهبری تحولگرا و درک از توانمندی کارکنان در شرکت بیمه ایران استان همدان وجود دارد.

کلیدواژه ها:

رهبری تحولگرا ، توانمندسازی کارکنان ، نفوذ آرمانی