بررسی تاثیر خشکسالی هیدرولوژیکی بر کیفیت آب برای استفاده در کشاورزی (مطالعه موردی: رودخانه گرگر)

خشکسالی از مهمترین بلایای طبیعی است که زیان های بسیاری را بر منابع آبی وارد می سازد، ارزیابی خصوصیات خشکسالی از پیش نیازهای طراحی و مدیریت منابع آب می باشد. در این تحقیق به منظور بررسی خشکسالی هیدرولوژیکی در حوضه گرگر، داده های دبی دو ایستگاه آب سنجی شوشتر و بندقیر طی دوره 1370 - 1392 از سازمان آب و برق خوزستان تهیه شد و از شاخص خشکسالی جریانات رودخانه ای دو ایستگاه، برای تعیین دوره های خشکسالی هیدرولوژیکی استفاده شد. سپس تغییرات کاتیون ها (کلسیم، منیزیم، سدیم و پتاسیم)، آنیون ها (بی کربنات، سولفات و کلر)، TDS ، SAR و EC به متوسط شاخص خشکسالی در ایستگاه های مورد مطالعه بررسی شد. نتایج نشان داد حوضه گرگر در این دوره آماری با دو دوره خشکسالی مواجه شده است که شدیدترین آنها در سال 1388 به وقوع پیوسته است. نتایج تحقیقات حاکی از کاهش کیفیت آب رودخانه در طی دوره خشکسالی می باشد. همچنین با در نظر گرفتن سایر منابع آلاینده اثرگذار بر کیفیت آب رودخانه گرگر نظیر فاضلاب شهری و صنعتی شوشتر، زهکش های پرورش ماهی چم کنار و زهکش های کشاورزی می توان گفت شرایط خشکسالی و ورود آلاینده ها به رودخانه در زمان خشکسالی سبب افزایش آلودگی رودخانه و کاهش کیفیت آب برای استفاده در مصارف کشاورزی می شود. با وجود این می توان با انجام اعمال مدیریت خشکسالی با پیامدهای منفی خشکسالی در ابعاد مختلف مقابله نمود.

کلیدواژه ها:

خشکسالی هیدرولوکیکی ، کیفیت آب ، کاتیون ، آنیون ، رودخانه گرگر ، SDI