مطالعه آزمایشگاهی تامین آبگرم مصرفی ساختمان با استفاده از سیستم های تهویه مطبوع انبساط مستقیم

میزان قابل توجه اتلاف انرژی حرارتی در کندانسورهای دستگاه های تهویه مطبوع انبساط مستقیم، به عنوان یکی از معضلات این سیستم های پرکاربرد به شمار می رود. در این پژوهش به صورت آزمایشگاهی امکان استفاده از مبدل میانی، در جهت افزایش راندمان دستگاه های تهویه مطبوع انبساط مستقیم، مطالعه شده است. دستگاه آزمایشگاهی پژوهش حاضر، دارای یک سیکل تبرید تراکمی به ظرفیت 1 تن تبرید با مبرد R404a می باشد این سامانه آزمایشگاهی دارای یک مبدل میانی پوسته لوله بوده که سمت لوله در مسیر گاز داغ خروجی کمپرسور و سمت پوسته در مسیر چرخش آب داخل منبع آبگرم قرار دارد. سیستم PLC به همراه سنسورهای فشار و دمای نصب شده در نقاط مختلف این سامانه آزمایشگاهی، قابلیت ثبت داده های اندازه گیری را با دقت زیاد تامین نموده است. مطالعه آزمایشگاهی پژوهش حاضر نشان میدهد تعبیه این مبدل در دستگاه های تهویه مطبوع انبساط مستقیم علاوه بر بازیافت انرژی اتلافی کندانسور، سبب بهبود مشخصات عملکردی سیکل تبرید آن نیز می گردد. نتایج نشان می دهد در این حالت در مقایسه با شرایط بدون مبدل میانی، با افزایش کمتر از 5 درصد در توان مصرفی کمپرسور ضریب عملکرد متوسط دستگاه تهویه مطبوع انبساط مستقیم، بیش از 31 درصد افزایش یافته و در مدت زمان کمتر از 120 دقیقه میتوان دمای منبع آبگرم مصرفی ساختمان را به 60 درجه سانتیگراد رسانید.

کلیدواژه ها:

دستگاه تهویه مطبوع انبساط مستقیم ، آبگرم مصرفی ساختمان ، مبدل میانی ، بازیافت انرژی ، مشخصات عملکردی.